گسترش بیماری لکه سیاه سیب در کشور و روش های مدیریت آن

بیماری لکه سیاه یکی از خطرناک ترین بیماری های درختان دانه دار به ویژه درخت سیب در چهار قاره جهان است. در حالی که قبلا گزارشی درخصوص ابتلای باغ های سیب کشورمان وجود نداشت، و تا اواسط دهه 90 خورشیدی باغ های سیب ایران و سایر کشورهایی آسیایی از این بیماری در امان بودند، مشاهدات حاضر در باغ های سیب در استان اردبیل نشان داد این بیماری هم اکنون برخی مناطق کلیدی پرورش سیب کشور را تهدید می کند. مشاهدات انجام شده طی بررسی های میدانی در اردیبهشت سال 1395، از باغ های متعدد سیب در روستاهای استان اردبیل و بررسی علایم خسارت بر برگ ها و اندام های چوب پنبه ای شده و خشبی شده سطح پوست میوه ها سیب نشان داد، منطقه ای به وسعت بیش از 4000 هکتار از باغ های سیب منطقه آلوده به این قارچ هستند و علایم بیماری تا نزدیک به مناطق پرورش محصول در شهر اهر در آذربایجان شرقی گسترش یافته است. شدت بیماری در این منطقه به قدری بالاست که این منطقه را به خزانه بیماری (hot spot) تبدیل کرده است. بررسی ها نشان داد تا آن زمان بیماری به دو استان آذربایجان غربی و شرقی به عنوان قطب اصلی تولید سیب کشور گسترش نیافته است. با مرور سوابق روند کنترل آلودگی و چگونگی استفاده از سموم قارچ کش توسط واحد حمایت و حفاظت استان اردبیل و در نظر گرفتن عوامل اصلی زمینه ساز ظهور بیماری، اطلاعات تکمیلی در خصوص بهبود روش مبارزه ارایه شد. استفاده از جدول میلز، زمان انجام سمپاشی ها را از طریق محاسبه تعداد ساعات خیس بودن برگ ها همزمان با درجات دمایی معین، امکان پذیر می کند. در این بررسی علاوه بر ارایه چرخه زیستی قارچ و علایم ویژه بیماری به دیگر چالش های مختلف مانند مقاومت قارچ به سموم و سطح تحمل ارقام سیب نیز پرداخته شده است. روش پیشنهادی کنترل سه گانه بیماری از طریق 1) سم پاشی متناوب و به موقع با استفاده از جدول میلز، 2) وارد کردن ارقام تجاری مقاوم و 3) اعمال فنون به باغی برنامه ریزی شده است.