مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه

وجود داشتن ترس از ارزیابی منفی در این گروه سنی دانش آموزان منجر به افت تحصیلی می گردد. لذا هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان کارایی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر ترس از ارزیابی منفی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر فسا در سال تحصیلی 1401 -1400 تشکیل داد. از این رواز بین افراد واجد شرایط 45  نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). برای گروه اول مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای گروه دوم واقعیت درمانی اعمال شد و گروه کنترل هیچ نوع درمانی را دریافت نکردند. داده های پژوهش با کمک نسخه کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی لری(1983)، جمع آوری؛ و با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.

یافته های تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد  و واقعیت درمانی به طور معنی داری ترس از ارزیابی منفی را در مراحل پس آزمون بهبود بخشیده اند (01/0>p)؛ هر چند در پس آزمون بین دو گروه آزمایش، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

با توجه به یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که این درمان ها نقش بسزایی در بهبود ترس از ارزیابی منفی، دانش آموزان دارند لذا با شناسایی و معرفی دانش آموزان به مراکز درمانی و دریافت پروتکل های روان درمانی می توان سطح سلامت روانی آنها را بهبود بخشید.