اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سازگاری پس از طلاق زنان طلاق گرفته

 هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه شهر اهواز بود. بدین منظور با توجه به ملاک های ورود و خروج چهار نفر از زنان مطلقه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. مشارکت کنندگان طی چند نوبت خط پایه، 8 جلسه مداخله درمانی و 2 نوبت پیگیری شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری پس از طلاق فیشر (FDAS) بود. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (05/0 <p) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر افزایش سازگاری پس از طلاق اثر معناداری داشت. بنابراین درمان متمرکز بر شفقت می تواند به عنوان روشی جدید در افزایش سازگاری پس از طلاق برای روان درمانگران و مشاوران خانواده مورد استفاده قرار گیرد.چکیدههدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه شهر اهواز بود. بدین منظور با توجه به ملاک های ورود و خروج چهار نفر از زنان مطلقه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. مشارکت کنندگان طی چند نوبت خط پایه، 8 جلسه مداخله درمانی و 2 نوبت پیگیری شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری پس از طلاق فیشر (FDAS) بود. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (05/0 <p) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر افزایش سازگاری پس از طلاق اثر معناداری داشت. بنابراین درمان متمرکز بر شفقت می تواند به عنوان روشی جدید در افزایش سازگاری پس از طلاق برای روان درمانگران و مشاوران خانواده مورد استفاده قرار گیرد.