بررسی اثر سمیت سلولی استفاده هم زمان نانوذرات Ag/ZnO و کورکومین بر رده سلولی سرطان پستان MCF7

سرطان دومین علت مرگ ومیر است. استفاده از سیستم دارو رسانی نوین با رساندن دارو به محل تومور و جلوگیری از ورود آن به بافت های طبیعی بدن از ضروریات به شمار می رود. نانوذرات اکسید فلزات به عنوان یکی از کاندیدای موثر درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سمیت سلولی استفاده هم زمان نانوذرات Ag/ZnO و کورکومین بر رده سلول سرطان پستان (Michigan Cancer Foundation-7: MCF7) انجام شد.

به منظور بررسی اثرات سینرژیستی نانوذرات نقره-اکسید روی و کورکومین از روش رنگ سنجی MTT استفاده شد. سلول ها با غلظت های مختلف نانوذرات نقره-اکسید روی و کورکومین شامل 9/3، 8/7، 62/15، 25/31، 5/62، 125، 250، 500 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر طی زمان 24 و 48 ساعت و با 3 بار تکرار انکوبه شدند. برای مشاهده اثرات سینرژیستی هرکدام از این غلظت ها از نسبت های 1 به 1، 5/0 به 5/0 و 25/0 به 75/0 نانوذرات نقره-اکسید روی و کورکومین استفاده شد. توان زیستی سلول های تیمارشده با دارو به شکل نسبت درصد جذب نوری فورمازون تولیدی تعیین و در منحنی دوبعدی نشان داده شد.

تاثیر نانوذره Ag/ZnO به تنهایی بر میزان زنده مانی سلول های سرطانی اختلاف معنی داری با کورکومین داشت. همچنین، در بررسی هم زمان نانوذره Ag/ZnO و کورکومین سمیت سلولی بسیار بیشتری نسبت به Ag/ZnO به صورت تنها دیده شد.

به طورکلی، استفاده هم زمان داروی شیمی درمانی و نانوذره منجر به کاهش غلظت داروی شیمی درمانی مصرفی می شود.