ارزیابی کاربرد اسید آمینه گلایسین بر ویژگی های رشدی، مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی خیار تحت سطوح کم آبیاری

خشکی از مهم ترین عوامل بازدارنده دستیابی به تولید بهینه محصولات کشاورزی بوده که نیاز به راهکارهایی جهت کاهش اثرات آن می باشد. در این راستا تاثیر کاربرد اسید آمینه گلایسین به عنوان ماده محرک رشد و ضد تنش بر ویژگی های خیار تحت شرایط کم آبیاری و در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل ترکیبی از کاربرد یا عدم کاربرد خاکی 500 میلی گرم گلایسین بر گیاه و سطوح آبیاری (شاهد (80% ظرفیت زراعی)، کم آبیاری در سطح 70% و 60% ظرفیت زراعی خاک) در چهار تکرار بود. نتایج نشان داد که کاربرد اسیدآمینه گلایسین مخصوصا تحت شدیدترین سطح کم آبیاری (سطح 60% ظرفیت زراعی) اثرات منفی ناشی از کمبود آب و احتمالا تنش را کاهش داده و رشد گیاه را بهبود بخشید. خصوصیات رشدی شامل تعداد برگ در بوته، سطح برگ، طول و وزن خشک ساقه، طول میانگره و طول دوره رشد بوته خیار، شاخص کلروفیل، میزان ویتامین ث و نسبت به میوه رفتن با افزایش سطح کم آبیاری کاهش یافت. در تمامی صفات رشدی و عملکردی، تیمار کاربرد خاکی گلایسین تحت شرایط بدون کم آبیاری (شاهد) در رده نخست قرار گرفت. در میان سطوح کم آبیاری، بالاترین تعداد میوه (86/5 عدد) در سطح آبیاری 70% ظرفیت زراعی و با کاربرد گلایسین تولید شد. میزان تولید آنتی اکسیدان کل، آنزیم کاتالاز، پلی فنول اکسیداز و پراکسیداز و پرولین میوه در اثر کم آبیاری افزایش یافت و بیشترین میزان این مواد در تیمار کم آبیاری 60% ظرفیت زراعی مشاهده شد. با در نظرگرفتن تاثیر متعادل کننده تیمار گلایسین بر اثرات کم آبیاری بویژه در هنگام بروز تنش ملایم، می توان به کاربرد تیمار مذکور با هدف کاهش اثرات تنش و کاهش مصرف آب آبیاری، مبادرت ورزید.