ساختار عملکردی-فضایی در ارتباط با کیفیت دسترسی پذیری پایدار محدوده میدان انقلاب تهران

چیدمان فضایی فعالیت های شهری، ساختار فضایی ارتباطات و دسترسی فضایی بر میزان و چگونگی جابه جایی های شهری و قابلیت دسترسی پذیری آن تاثیرگذار هستند. با تاثیر پارادایم پایداری بر مفاهیم جابه جایی شهری و دسترسی پذیری، بهره گیری از شیوه های سفر به وسیله حمل ونقل عمومی و مفهوم دسترسی پذیری پایدار شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی ساختار فضایی نقاط مهم فعالیتی، ایستگاه ها و محورهای شهری در قالب ساختار عملکردی-فضایی و بررسی هماهنگی آنها با یکدیگر بود.

این مطالعه کاربردی به روش کمی و در محدوده پیرامون میدان انقلاب اسلامی در تهران در سال 1401، انجام شد. تحلیل ساختار عملکردی-فضایی و دسترسی پذیری پایدار شهری در محدوده مورد مطالعه با استفاده از پایگاه داده های جغرافیایی و روش های تحلیل فضایی شامل تحلیل چیدمان فضا و تحلیل شبکه شهری انجام گرفت.

ساختار فضایی و عملکردی در محدوده میدان انقلاب اسلامی در کلان شهر تهران دارای هماهنگی نسبی بود. 75% نقاط مهم فعالیتی پیرامون محورهای ساختاری (با هم پیوندی بالا) و 70% این نقاط در بلوک های شهری با دسترسی پذیری فضایی مناسب واقع شده اند. همچنین در رابطه با کیفیت دسترسی پذیری پایدار شهری، 85% نقاط مهم شهری در شعاع عملکردی ایستگاه های حمل ونقل سطح اول و به ترتیب 75% و 85% از کل قطعات ساختمانی در شعاع عملکردی ایستگاه های حمل ونقل پایدار سطح اول و دوم قرار داشتند.

محدوده انقلاب اسلامی از نقطه نظر هماهنگی ساختارهای بیان شده و کیفیت دسترسی پذیری پایدار شهری از وضعیت نسبتا مناسبی برخوردار است.