تعیین همبستگی رفتارهای خودآسیب رسان با عملکرد خانواده و کژتنظیمی هیجان در دختران نوجوان دبیرستانی در سال 1398

شواهد اندکی در خصوص ارتباط بین رفتارهای خودآسیب رسان با عملکرد خانواده و کژتنظیمی هیجان وجود دارد؛ لذا این پژوهش با هدف تعیین همبستگی رفتارهای خودآسیب رسان با عملکرد خانواده و کژتنظیمی هیجان در دختران نوجوان دبیرستانی در سال 1398 انجام شد. 

جامعه آماری این پژوهش توصیفی-همبستگی دربرگیرنده کلیه دانش آموزان دختر دوازده الی نوزده ساله خودآسیب رسان شهر تهران در سال تحصیلی 1398 بودند که از این میان تعداد صد و پنجاه نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله سیاهه خودگزارشی خودآسیب رسانی کلونسکی و گلن2009، مقیاس عملکرد خانواده تاویتیان و همکاران1987 و مقیاس کژتنظیمی هیجانی گراتز و رومر2004 گردآوری شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS23 تحلیل شدند. 

نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین عواطف مثبت خانوادگی، ارتباطات خانوادگی و حمایت ها و تشویق خانوادگی با رفتارهای خودآسیب رسان همبستگی منفی و معنی دار، همچنین بین تعارضات خانوادگی و نگرانی های خانوادگی با رفتارهای خودآسیب رسان همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد و نپذیرفتن پاسخهای هیجانی، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان به هنگام فشار، دشواری در انجام رفتارهای هدفمند به هنگام فشار، فقدان آگاهی، ابهام هیجانی و دشواری کنترل تکانه های تحت فشار با رفتارهای خودآسیب رسان همبستگی مثبت و معنی دار(05/0>P) وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه های تعارضات خانوادگی، نگرانی های خانوادگی، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان و دشواری کنترل تکانه های تحت فشار حدود بیست و هفت درصد واریانس رفتارهای خودآسیب رسان دختران نوجوان(5/0>P) را تبیین می کند.

به مراقبان حوزه سلامت و بهداشت روانی پیشنهاد می شود احتمال قابلیت پیش‍بینی خودآسیب رسانی را براساس عملکرد خانواده و کژتنظیم هیجان در میان دانش آموزان دختر نوجوان درنظر بگیرند تا به کنترل و درمان به موقع مشکلات ناشی از بروز رفتارهای خودآسیب رسان بپردازند.