اصل لزوم در تعهدات و قراردادهای بین المللی در پرتو اصل پایبندی به عقود در فقه و حقوق

یکی از قواعد و اصول مهم در حیطه قراردادها اصل لزوم است. پرسش مقاله حاضر این است که اصل لزوم در تعهدها و قراردادهای بین المللی در پرتو اصل پایبندی به عقود در فقه و حقوق چگونه قابل تبیین است؟ هدف مقاله یافتن پاسخ به پرسش مذکور است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است.ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها نشان داد اصل لزوم در فقه پذیرفته شده است. اصل وفای به عهد، اصل استصحاب و بنای عقلا از جمله مبانی فقهی اصل لزوم است. در قانون مدنی نیز از دید عموم حقوق دانان ماده190 قانون مدنی بر اصل لزوم دلالت دارد. تعیین وضعیت عقد یا آثار احتمالی آن، تردید در وجود حق فسخ و تردید در مدت حق فسخ از مهم ترین کاربردهای اصل لزوم در قانون مدنی است. اصل لزوم به معنای آنچه در فقه و حقوق ایران مطرح است در تعهدات و قراردادهای بین المللی مطرح نیست. در تعهدات و قراردادهای بین المللی، اجبار به اجرای عین تعهد مطرح است؛ اما اصل اجباری بودن عقود با اصل لزوم که در فقه مورد بررسی قرار گرفته است یکسان نیست. در قراردادهای بین المللی، اصل لزوم به معنای ضرورت اجرا و ایفای تعهدات مفروض است. مطابق اصل اجباری بودن عقود یا نیروی الزام آور عقد، اعم از لازم و جایز، تا زمانی که باقی است باید اجرا شود. پس این اصل به عقد لازم اختصاص ندارد و عقد جایز هم تا زمانی که فسخ نشده است باید اجرا شود و به تعبیری لازم الاتباع است.