اثربخشی آموزش ریاضی مبتنی بر یادگیری معکوس برانگیزش تحصیلی و میزان رضایت از شیوه تدریس در دانشجو معلمان

هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش ریاضی مبتنی بر یادگیری معکوس برانگیزش تحصیلی و میزان  رضایت از شیوه تدریس در دانشجو معلمان  است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود .جامعه آماری  موردمطالعه در این پژوهش دانشجو معلمان رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی هرمزگان می باشند که از میان آنها 30 نفر از افرادی که درس آموزش ریاضی را در نیمسال دوم سال تحصیلی 1399 انتخاب کرده بودند به عنوان نمونه تحقیق به صورت هدفمند در نظر گرفته شدند. دانشجویان به شکل تصادفی در دو گروه، (14) نفر در گروه آزمایش و برای تدریس معکوس و (16) نفر در گروه کنترل برای تدریس سنتی  انتخاب شدند. برای سنجش انگیزش تحصیلی از پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر  استفاده شد. ضرایب پایایی پاره مقیاس های این ابزار با استفاده از فرمول 20 کودر- ریچاردسون بین05/0تا 084/0 گزارش شد. برای بررسی میزان رضایتمندی  دانشجو معلمان از پرسشنامه احدیت که شامل15 گویه که برای روایی پرسشنامه به شیوه اعتبار محتوا از طریق دریافت نظرات 10 نفر از استادان گروه آموزش ریاضی دانشگاه فرهنگیان بررسی شد و پایایی آن به شیوه ضریب کودر- ریچاردسون بررسی و 82/0 محاسبه و تایید شد، در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. تدریس معکوس به مدت سه هفته و هر هفته 2 جلسه واحد درسی آموزش ریاضی برای دانشجو معلمان آموزش ابتدایی بود که در هفته یک جلسه تدریس معکوس در منزل(یادگیری در منزل توسط منابع تهیه شده توسط نویسنده) انجام گرفت و یک جلسه حل تمرینات در کلاس صورت گرفت. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون T نشان داد که آموزش ریاضی مبتنی بر یادگیری معکوس برانگیزش تحصیلی و میزان رضایت از شیوه تدریس در دانشجو معلمان کلاس معکوس نسبت به کلاس سنتی افزایش داشته است.