اغتشاشات شهریور، مهر و آبان 1401، از منظر نظریه عصر دوم رسانه ها

مهم ترین ابزار منبع اخبار معترضان و اغتشاشگران، رسانه های اجتماعی است. این رسانه ها برخلاف ویترین زیبا و فریبنده ای که در مورد آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات نمایش می دهند، عملا با اتخاذ شیوه «استبداد خبری» با تمام توان سعی در «وارونه نمایی» و سمت وسو دادن به درک و شناخت جامعه مخاطب، وارونه نمایی واقعیت های مربوط به تحولات و انتشار اخباری کاملا جهت دار، موجب تحریک احساسات برخی گروه های مرجع سیاسی، هنری، ورزشی و... در کشورها می شوند. امنیت در پیام رسان های اجتماعی، مهم ترین چالش پیش روی جامعه است که به چالش های امنیتی می انجامد. رسانه های اجتماعی با کاهش یا افزایش دما و حساسیت اجتماعی جامعه، اعتراض یا اغتشاش ایجاد می کنند. دشمنان برای دامن زدن به آشوب ها و اغتشاشات در کشور از نظریه آشوب (نظم در بی نظمی) استفاده می کنند، درصورتی که تصور افکار عمومی از این آشوب ها و بی نظمی ها تصور عادی، طبیعی و یک موضوع داخلی است. هدف اصلی پژوهش پاسخ به این سوال است که «رسانه های اجتماعی چه تاثیری بر اعتراضات و اغتشاشات شهریور، مهر و آبان 1401 داشتند؟» برای پاسخ به سوال از کاربست نظریه عصر دوم رسانه ها اثر «جان ون دایک» و نیز از روش توصیفی- تحلیلی و داده های ثانویه استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد: «رسانه های اجتماعی برون مرزی در تشدید نارضایتی ها، کنشگری سیاسی، گسترش ویروس تجمعات، خرابکاری ها، امنیت زدایی ذهنی افکار عمومی، خدشه دار نمودن وجهه نظام و مسیولان و سازمان های اطلاعاتی و نظامی نقش بسزایی داشتند».