نظام تعرفه گذاری خدمات سلامت مبتنی بر واحدهای ارزش نسبی در ایران: نگاهی بر پیامدها و راهکارها

ترکیب مبنای پرداختی مقیاس ارزش نسبی مبتنی بر منابع و افزایش غیرنظام مند در نرخ پرداخت با شیوه پرداخت به ازای خدمت که محرک عرضه خدمت و منجر به افزایش تقاضای القایی است، بحران مالی برای نظام سلامت ایجاد می کند که منابع مالی محدود آن را می بلعد. مطالعه حاضر نگاهی کوتاه به چالش های ناشی از نظام تعرفه گذاری خدمات سلامت درایران داشته و راهکارهایی برای کاهش آثار سوء و اصلاح آن ارایه داده است. نظام بومی پرداخت برمبنای مقیاس ارزش نسبی مبتنی بر منابع در ایران به خلا ابزارهای مهم کنترل هزینه درمدل اصلی شامل نرخ رشد پایدار، عامل خنثی سازی آثار بودجه ای و پیش بینی نرخ رشد ارزش ریالی عامل تبدیلی ارزش نسبی در قوانین سالیانه بودجه دچار است. چالش های فنی الگوی بومی مقیاس ارزش نسبی مبتنی بر منابع شامل تغییر نسبت جزء حرفه ای به جزء فنی، حذف شاخص هزینه های جغرافیایی عملیات، حذف عامل خنثی سازی آثار بودجه ای، فقدان یک سطح پرداخت مجاز برای تعیین ارزش ریالی ضریب K و چالش های سیاستی که مهم ترین آن گسست شورای عالی بیمه سلامت کشور و شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی به عنوان بخشی از ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی کشور است، ریشه های کژکارکردی نظام تعرفه گذاری خدمات سلامت در کشور شناخته می شود. از هم گسیختگی بین سیاست گذاری حوزه تامین مالی سلامت با سیاست گذاری های اقتصاد کلان کشور اتخاذ سیاست هایی برای تقویت سازوکارهای حکمرانی نظام پرداخت به ارایه دهندگان مشتمل بر اصلاح نظام تعرفه گذاری موجود از طریق بازگشت به اصول حاکم بر الگوی اولیه، تغییر شیوه پرداخت برای اصلاح رفتار در دو بعد عرضه و تقاضا و اصلاح نهادی برای تقویت کارکرد نظارت بر کارکرد تعرفه گذاری خدمات سلامت را ناگزیر می سازد.