تاثیر بازخوردهای اصلاحی نوشتاری بر روی صحت دستوری فعالیت های برون دادی و یادگیری فرم زبان هدف

تاثیر بازخوردهای اصلاحی بروی صحت ساختاری  فعالیت های برون دادی از قبیل بازسازی متون، فعایت های ویرایشی، نوشتار با کمک تصاویر و غیره بدرستی انجام نگرفته است. بر اساس نظراتی مانند اینکه با استفاده از فعالیت های برون دادی و بازخوردهای اصلاحی به عنوان دو متغیر مستقل در یک تحقیق، محقق قادر نمی باشد تا نتایج حاصله از تحقیق را به یکی از آن دو نسبت دهد، این پژوهش سعی دارد تا تاثیر بازخوردهای اصلاحی نوشتاری را بروی صحت دستوری فعالیت های برون دادی در طول تحقیق و همچنین تاثیر کلی آنان را در یادگیری ساختار دستوری مورد نظر از طریق دو تست بسنجد. بدین منظور 93 نفر از زبان آموزان سطح متوسط از طریق تست تاقل انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول نوع بازخورد اصلاحی مستقیم، گروه دوم بازخورد اصلاحی غیر مستقیم، و به گروه کنترل هیچ بازخورد اصلاحی داده نشد.  با توجه به سوال اول تحقیق که سعی داشت میزان پبشرفت زبان آموزان را از نخستین فعالیت برون دادی به دومین فعالیت در طی ده جلسه بسنجد، بررسی این فعالیت ها نشان داد که زبان آموزانی که فرصت دریافت بازخوردهای اصلاحی مستقیم یا غیر مستقیم به آنها داده شده است، رشد چشمگیری از نظر دستوری داشته اند. به منظور پاسخ به سوال دوم این تحقیق که موضوع یادگیری ساختار را از طریق دو تست مورد بررسی قرار می داد، بار دیگر نتایج بیانگر این مهم بود که عملکرد دو گروه هدف که بازخورد اصلاحی دریافت کرده اند موفق تر بوده است. گفتنی است که از بین این دو بازخورد اصلاحی نوشتاری ، بازخورد اصلاحی مستقیم نسبت به نوع غیر مستتقیم در آزمون تولیدی نتیجه بهتری بهمراه داشته است اما در خصوص آزمون بازشناختی تفاوت چشمگیری بین تاثیر این دو بازخورد اصلاحی نبوده است.