بررسی علائم بالینی، عوامل خطرساز، یافته های آزمایشگاهی، درمان دارویی و پیامد نهایی در نوزادان سررس مبتلا به سپسیس زودهنگام در بیمارستان افضلی پور کرمان

 سپسیس یکی از مهم ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در دوره نوزادی به شمار می آید و با تشخیص و درمان به موقع بیماری و با بهبود کیفیت مراقبت های حین زایمان و دوره نوزادی، می توان میزان بقای نوزادان را افزایش داد. پژوهش فوق با هدف تعیین علایم بالینی، عوامل خطرساز، یافته های آزمایشگاهی، درمان دارویی و پیامد نهایی در نوزادان سررس مبتلا به سپسیس زودهنگام در بیمارستان افضلی پور کرمان انجام گردید.

 این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی بود. پرونده های نوزادانی که از سال 1394 تا 1396 در بیمارستان افضلی پور کرمان با تشخیص نهایی سپسیس زودرس بر اساس تشخیص بالینی یا آزمایشگاهی بستری شده اند با روش سرشماری  به صورت در دسترس  انتخاب و  مورد بررسی گرفتند. یافته های بالینی و آزمایشگاهی و همچنین نوع آنتی بیوتیک و ریسک فاکتورهای مادری و نوزادی با استفاده از فرم از پیش طراحی شده جمع آوری گردیدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 25 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

 نتایج نشان داد که 5/59% شرکت کنندگان دارای سپسیس زودرس پسر و 5/40% آن ها دختر بودند.  شایع ترین علایم بالینی به ترتیب تاکی پنه (%74)، تغذیه نامناسب (36%)، آپنه (%32) و هیپو/هایپرترمی (%25) بودند. 5/14% شرکت کنندگان دارای کشت خون مثبت و 5/85% آن ها دارای کشت خون منفی بودند.

 با توجه به اینکه سپسیس یکی از مهم ترین علل مرگ و میر دوران نوزادی به شمار می رود، توصیه می شود که با بهبود بخشیدن کیفیت بخش مراقبت های ویژه نوزادان، آموزش های لازم جهت رعایت بهداشت و نیز آشنایی با علایم اولیه سپسیس صورت پذیرد.