تاثیر درمان گروهی متمرکز بر هیجان و تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت، پذیرش اجتماعی و شفقت در افراد مضطرب

اضطراب یکی از مسایلی است که انسان همیشه در طی زمان با آن درگیر بوده است. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر بخشی درمان گروهی متمرکز بر هیجان و تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت و پذیرش اجتماعی و شفقت در افراد مضطرب بود.

برای انجام پژوهش نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و دوره ی پیگیری یک ماهه انجام شد. از بین مراجعان مضطرب مراکز مشاوره توحید شهر اصفهان در بهار  و تابستان  1399 به روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش مداخلات درمان متمرکز بر هیجان 12 جلسه 120 دقیقه ای و گروه آزمایش مداخلات درمانی تحلیل رفتار متقابل نیز 12 جلسه 120 دقیقه ای درمان را دریافت نمودند. اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تشخیص اختلال اضطراب از طریق مصاحبه بالینی و پرسشنامه SCL-90  انجام شد. همچنین داده ها با استفاده از پرسشنامه های نامه شفقت بر خود، مقیاس خود شفقت ورزی نف (2003)، صمیمیت اجتماعی میلر و لفکورت  (1982)، مقیاس آزمون پذیرش اجتماعی مارلو و کراون (1960) جمع آوری شد.

نتایج نشان داد که هر دو مداخله بر صمیمیت اجتماعی، پذیرش اجتماعی و شفقت اثر بخش می باشد.

با توجه به نتایج استفاده از هر دو نوع مداخله جهت تاثیر بر مسایل اجتماعی افراد مضطرب پیشنهاد می شود.