اثر بخشی مخروط واژینال همراه با مانور ناک بر شدت بی اختیاری و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری

بی اختیاری استرسی ادراری شایع ترین نوع بی اختیاری ادراری است که اغلب زنان بالغ را هدف قرار می دهد. لذا این پژوهش، به منظور بررسی اثربخشی مخروط واژینال همراه با مانور ناک بر شدت بی اختیاری و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری در مقایسه با مخروط واژینال انجام شد.

در این کارآزمایی بالینی تصادفی که طی سال های 1400- 1399  اجرا شد، 76 بیمار مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری حضور داشتند و با تخصیص تصادفی به دو گروه مخروط واژینال به همراه مانور ناک و مخروط واژینال تقسیم شدند. مداخلات درمانی طی 12 هفته برای هر دو گروه انجام گردید. کلیه ی بیماران قبل و بعد از مداخلات درمانی از نظر شدت بی اختیاری استرسی ادراری ناشی از افزایش فشار داخل شکم، تعداد دفعات نشت بی اختیار ادرار، قدرت انقباض عضلات کف لگن و کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت آنالیز درون گروهی از آزمون های t Paired و Wilcoxon و برای مقایسه ی تفاوت های بین دو گروه از آزمون های  Independent Sample t   و Mann-Whitney استفاده شد.

بین تمام مقادیر قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری در هر یک از گروه ها وجود داشت (05/0<p). همچنین، مقایسه  بین گروه های درمانی، مبین وجود تفاوت های معنی دار در متغیرهای کیفیت زندگی (02/0 =P)، قدرت انقباض عضلات کف لگن (000/0 = P)، میزان نشت ادرار ناشی از افزایش فشار داخل شکم (01/0 = P) و تعداد دفعات نشت (01/0 = P) بود.

با توجه به یافته های این مطالعه می توان پروتکل مخروط درمانی را همراه با مانور ناک به عنوان یک راهکار درمانی برای بیماران با بی اختیاری استرسی ادراری پیشنهاد کرد.