تعاملات الهیات سنتی و الهیات جدید در اندیشه نومعتزلی بازخوانی اندیشه الهیاتی دکتر حسن حنفی

دیدگاه های جدید درباره موضوعات اجتماعی جوامع اسلامی و مرتبط با میراث میان جریان های عقل گرای جهان عرب نشان از تجددگرایی به الهیات سنتی است. حسن حنفی از جمله اندیشمندان معاصر عرب است که با تفکر فلسفی به این موضوع نگریسته است و تلاش نموده است تا میان میراث موجود و دیدگاه های عصری و الهیات های جدید ارتباط برقرار نماید و مبانی الهیات معاصر را پایه ریزی کند. روش این پروژه تمدنی نومعتزلی و به دنبال هویت بخشی و ایجاد هژمونی در گفتمان الهیاتی است. الهیات سنتی و جدید دو رویکردی است که تا اندازه ای مبانی آن را می توان در تفکرات حنفی مشاهد نمود. وی به دنبال روشن نمودن کوتاهی های الهیات سنتی در ابعاد ساختارهای اجتماعی، نگاه معاصر، آینده، کوتاهی های گفتاری و زبانی است. در مقابل تلاش دارد با استفاده از مبانی اصلی الهیاتی، نگرشی جدید با توجه به مبانی گفتمانی پدید آورد. الهیات سنتی، الهیاتی ماورایی و متناسب با آغاز تمدن اسلامی دانسته شده است و به دنبال تبدیل این الهیات به الهیاتی قابل فهم برای این دوران و متناسب با ایجاد تمدن نوین اسلامی است. این پژوهش با توجه به مبانی و خاستگاه های الهیاتی و با روش تحلیل گفتمانی و بهره بردن از دیرینه شناسی و تبار شناسی نیچه فوکویی و توجه به رویکردهای ساختارگرا، برساخت گرایی نیز پدیدارشناسی حنفی بررسی شده است