پوشش گیاهی و آب و هوای دیرینه نورین (تریاس پسین) در ایران

توالی های سنگی حاوی ماکروفسیل های گیاهی به سن نورین در ناحیه البرز مربوط به دو واحد چینه شناسی لله بند و شهمیرزاد، در ناحیه کپه داغ مربوط به سازند میان کوهی و در ایران مرکزی مربوط به پاره سازند قدیر در ناحیه طبس و بخش دهرود در ناحیه کرمان می باشند. به طورکلی تنوع و پوشش گیاهی در طی زمان نورین کمتر از رتین به ویژه ژوراسیک (گروه شمشک) است و بیشترین تنوع پوشش گیاهی زمان نورین در حوضه البرز مربوط به شاخه پتریدوسپرموفیت ها (سرخس های دانه دار) و در حوضه ایران مرکزی مربوط به شاخه پتریدوفیت ها (سرخس ها) است و نشان دهنده رطوبت بالاتر زمان مذکور در حوضه ایران مرکزی و خشک تر بودن آب و هوای حاکم در حوضه البرز می باشد. بیشترین تنوع پوشش گیاهی در توالی های سنگی نورین در سراسر ایران مربوط به شاخه پتریدوسپرموفیت ها و کم ترین تنوع مربوط به ژینکوفیت ها است به طوری که به ترتیب 32 درصد (یک سوم پوشش گیاهی) و 5/6 درصد از کل پوشش گیاهی را شامل می شوند. نواحی پوشیده از گیاهان در سراسر البرز در طی زمان نورین مرتبط با یکدیگر است و جدایش وسیعی بین آن ها وجود نداشته است. مجموعه ماکروفسیل های گیاهی در هر دو حوضه البرز و ایران مرکزی موید آب و هوایی به نسبت مرطوب نیمه گرمسیری تا گرمسیری برای زمان نورین ولی با رطوبت کمتری در قیاس با زمان رتین می باشند. همچنین پوشش گیاهی زمان نورین در البرز کم تراکم تر و پراکنده تر از ایران مرکزی در طی زمان نورین است.