رابطه سبک های فرزندپروری با اعتیاد به اینترنت: نقش واسطه ای هوش اخلاقی

در دنیای دیجیتال امروز، به نظر می رسد که مرز بین استفاده از تکنولوژی و سوء استفاده از آن به باریکی یک تار مو باشد. بسیار فراوانند افرادی که عادات افراطی اینترنتی و رفتارهای نابهنجار اخلاقی دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای هوش اخلاقی در رابطه بین سبک های فرزندپروری ادراک شده با اعتیاد به اینترنت دانشجویان استان قزوین انجام شد.

روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه های استان قزوین در سال 98 بود که از میان آنها نمونه ای با حجم 270 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. ابزار پژوهش، پرسشنامه های فرزندپروری بامریند (1972)، اعتیاد به اینترنت یانگ (2011) و هوش اخلاقی لینک و کی یل (2011) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، شامل شاخص های جمعیت شناختی و آمار استنباطی، شامل الگوی تحلیل مسیر و آزمون سوبل، تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج پژوهش نشان داد که هوش اخلاقی بین سبک های فرزندپروری ادراک شده دانشجویان و اعتیاد به اینترنت آنها نقش میانجی دارد. بدین معنا که هوش اخلاقی با سبک های فرزندپروری استبدادی و سهلگیرانه و اعتیاد به اینترنت رابطه معکوس معنادار، و با سبک فرزندپروری مقتدرانه (دموکراتیک) و عدم اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت معنا دار دارد. همچنین مدل ارایه شده برای تعیین رابطه متغیرهای پژوهش از برازش مطلوب برخودار بود.

بر اساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش و ارتقاء سطح هوش اخلاقی می تواند به عنوان یک روش پیشگیری و یا حتی یک روش درمانی در قالب تکنیک های درمان شناختی-رفتاری برای اعتیاد اینترنتی مورد استفاده قرار گیرد.