تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر درد و التهاب بیماران مبتلا به سندروم پیریفورمیس

سیاتیکا یکی از معمولی ترین و مرسوم ترین بیماری های سیستم اعصاب محیطی به شمار می آید و ممکن است در اثر فشار روی خود عصب سیاتیک ایجاد شود. با توجه به اینکه عضله پیریفورمیس در نزدیکی عصب سیاتیک قرار دارد، اسپاسم آن باعث فشار بر عصب، بروز درد سیاتیک و درنهایت موجب سندروم پیریفورمیس می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر درد و التهاب بیماران مبتلا به سندروم پیریفورمیس بوده است.

جامعه آماری این پژوهش را بیماران مبتلا به سندروم پیریفورمیس مراجعه کننده به مراکز پزشکی و درمانی شهر اراک تشکیل داده است که از این بین، 20 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در 2 گروه 10 نفره کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش در مدت 6 هفته به تمرینات ثبات مرکزی پرداخته و گروه کنترل در همین بازه زمانی به زندگی عادی خود ادامه دادند. برای بررسی تفاوت بین گروه ها از آزمون های تی تست، خی دو و مک نمار در سطح معناداری 5 درصد استفاده شد.

انجام این مطالعه پس از تصویب در شورای آموزشی دانشگاه اراک، کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اراک با شناسه IR.ARAKMU.REC.1400.157 و دریافت کد کارآزمایی بالینی از دانشگاه علوم پزشکی ایران با کد IRCT20211003052662N1 تایید شد و برای اطمینان از شرکت داوطلبانه آزمودنی ها، فرم رضایت نامه شرکت در طرح با مفاد مربوطه از آن ها اخذ شد.

پس از اجرای پروتکل تمرینی در پایان هفته ششم، میانگین نمرات درد در گروه کنترل از 95/2 در پیش آزمون به 90/7 در پس آزمون کاهش یافت که این کاهش از لحاظ آماری معنا دار نبود (0/562=P)، در حالی که در گروه آزمایش این نمرات از 91/7 به 33/4 کاهش یافته و این کاهش از لحاظ آماری معنا دار است (0/0=P)؛ بنابراین با 95 درصد اطمینان می توان گفت تمرینات ثبات مرکزی بر درد بیماران مبتلا به سندروم پیریفورمیس، در سطح معناداری 5 درصد، تاثیر معنادار داشته است. از طرف دیگر، افرادی که عصب ملتهب داشته اند، در گروه کنترل از 10 نفر در پیش آزمون، به 8 نفر در پس آزمون کاهش یافته که این کاهش از لحاظ آماری معنا دار نبود (0/5=P)، در حالی که در گروه آزمایش این افراد از 10 نفر به 2 نفر، کاهش یافت و این کاهش از لحاظ آماری معنا دار است (0/008=P)؛ بنابراین با 95 درصد اطمینان می توان گفت تمرینات ثبات مرکزی بر التهاب بیماران مبتلا به سندروم پیریفورمیس در سطح معنا داری 5 درصد نیز تاثیر معنا دار داشته است.

با توجه به یافته های تحقیق حاضر و با در نظر گرفتن شرایط حاکم بر نمونه های تحقیق می توان نتیجه گرفت تمرینات ثبات مرکزی باعث بهبود درد و التهاب بیماران مبتلا به سندروم پیریفورمیس می شود. با توجه به اصول و ویژگی های منحصربه فرد تمرینات ثبات مرکزی، مقبولیت و اثر مثبت آن بین افراد مورد پژوهش، امید است که این تمرینات در روند درمان این بیماران به طور روزافزون تری استفاده شود.