تبیین ارتباط معنادار حج امام حسین با اندیشه ی مهدویت

مساله ی این مقاله تبیین ارتباط حرکت امام حسین و مناسک حج است؛ محصول آنچه که از تحقیقات و نظرات دیگران به دست می‏آید این است که حضرت برای نجات جان خویش و پیش گیری از ریخته شدن خونش در بیت الله الحرام، اعمال با شکوه حج را ترک کرد و به قصد کوفه، به سوی کربلا در حرکت شد؛ اما آنچه که در این تحقیق به دست آمد، این است که امام حسین امام زمانه ی خویش بود، نه اینکه زمانه و حوادث روزگار بر ایشان امام باشد. در نتیجه حرکت عالمانه ی امام برای نجات بندگان خدا از جهالت و حیرت ضلالت به سوی صراط المستقیم، فعلی حساب شده و کاملا منطبق با پیام باطنی و حقیقی حج بود. ایشان حج ظاهری و تمثیلی را به حج حقیقی و باطنی که همان حج اکبر است، کشاند؛ و این به معنی مهدوی بودن فعل امام حسین و از طرفی به معنی حسینی بودن فعل امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) است.