اثرات تمرین تناوبی شدید و مصرف جنستئین بر وضعیت آنتی اکسیدانی بافت قلب موش های صحرایی سالمند

سالمندی می تواند منجر به کاهش عملکرد قلبی و افزایش استرس اکسیداتیو در قلب گردد که منجر به پیری سلولی از طریق اختلال عملکرد میتوکندریایی می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات آنتی اکسیدانی تمرین تناوبی شدید و مصرف جنستیین در بافت قلب موش های صحرایی سالمند بود.

در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی ماده 18 تا 24 ماهه نژاد اسپراگ داولی انتخاب و در پنج گروه 6 سری شامل گروه 1 HIIT، گروه 2 جنستیین، گروه 3 HIIT همراه با مصرف جنستیین، گروه 4 کنترل سالم و گروه 5 شم قرار گرفتند. در مدت 8 هفته گروه های 2 و 3 روزانه به میزان 60 mg/kg از وزن بدن جنستیین حل شده در DMSO و همچنین گره 5 روزانه 60 mg/kg از وزن بدن DMSO به صورت داخل صفاقی دریافت می کردند همچنین گروه های 1 و 3 به میزان 3 جلسه در هفته روی نوارگردان می دویدند. جهت تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های آماری شاپیروویلک، t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

HIIT اثر معنی داری بر افزایش GPx و MDA داشت (05/0>P)، Ge منجر به کاهش معنی دار SOD شد (05/0>P)؛ با این وجود HIIT همراه با Ge اثرات تعاملی بر بهبود SOD، GPx و MDA نداشت (05/0<P).

به نظر می رسد سیستم اکسیدان آنتی اکسیدانی به شدت تمرین و دوز مکمل دهی جنستیین وابسته است. لذا HIIT همراه با Ge با دوز موردمطالعه در تحقیق حاضر دارای اثر تعاملی بر سیستم اکسیدان-آنتی اکسیدانی در قلب موش های صحرایی سالمند نیست.