اثرات تغذیه ای سطوح مختلف متیونین محافظت شده و پروتئین متابولیسمی بر عملکرد میش های قزل در دوره انتقال و بره های تازه متولد شده

متیونین مهم ترین اسید آمینه ضروری موردنیاز پستانداران بوده و برای سنتز پروتیین به منظور رشد، تولید پروتیین شیر، نگهداری، بازسازی بافت ها و تولیدمثل استفاده می شوند. متیونین محافظت شده به تنهایی و یا در ترکیب با لیزین باعث افزایش عملکرد حیوان می شود. آبستنی دوقلویی یکی از مهمترین عوامل در افزایش قابل توجه نیاز به انرژی و پروتیین قابل متابولیسم در میش ها و عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به ناهنجاری های مختلف متابولیکی از جمله مسمومیت آبستنی است. عدم تامین مقادیر کافی گلوکز در اواخر آبستنی می تواند ضمن افزایش استفاده از اسیدهای آمینه در فرایند گلوکونیوژنزیس، می تواند منجر به ایجاد کمبود ثانویه پروتیین و اسیدهای آمینه ضروری از جمله متیونین شود. به نظر می رسد بررسی اثر استفاده از متیونین محافظت شده در سطوح مختلف پروتیین قابل متابولیسم جیره برای دستیابی به حداکثر عملکرد مفید باشد. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از متیونین محافظت شده در شکمبه در سطوح مختلف پروتیین قابل متابولیسم جیره بر عملکرد میش های آبستن قزل و بره های متولد شده در دوره انتقال می باشد.

این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2 با استفاده از 40 راس میش قزل هتروزیگوت برای ژن های Fecb با آبستنی دوقلویی حاصل از همزمان سازی فحلی در فصل تولیدمثلی تایید شده با دستگاه اولتراسونوگرافی با میانگین سنی 36±2 ماه و میانگین وزن (kg 2/3±56) انجام شد. طرح آزمایشی در یک دوره ی 74 روزه از 44 روز قبل از زایش موردانتظار تا 30 روز پس از زایش (14روز عادت پذیری به جیره های آزمایشی و محل انجام آزمایش، 30 روز قبل از زایش و 30 روز پس از زایش) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره با پروتیین قابل متابولیسم در حد نیاز بدون متیونین محافظت شده، 2- جیره با پروتیین قابل متابولیسم در حد نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده، 3- جیره با 10 درصد پروتیین قابل متابولیسم بیشتر از حد نیاز و بدون متیونین محافظت شده، 4- جیره با 10 درصد پروتیین قابل متابولیسم بیشتر از حد نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده بودند. نمونه ی خون وریدی میش ها و بره ها با استفاده از لوله های خلا حاوی هپارین و ترکیبات ضد متابولیسم بی هوازی گلوکز از طریق ورید وداج، 4 ساعت پس از مصرف خوراک وعده صبح، به صورت هفتگی در طول دوره آزمایش، به منظور اندازه گیری فرآسنجه های خونی گرفته شد. به منظور بررسی فراسنجه های تخمیر شکمبه ای، نمونه ی مایع شکمبه، 4 ساعت پس از مصرف خوراک در روز سی ام بعد از زایش با استفاده از روش سوند مری گرفته شد.

گوارش پذیری پروتیین خوراک در میش های مصرف کننده خوراک حاوی پروتیین در حد نیاز، کمترین مقدار بود (05/0>P). گوارش پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی با افزودن متیونین محافظت شده به جیره نسبت به تیمارهای فاقد مکمل متیونین افزایش معنی داری نشان داد (05/0>P). عملکرد میش ها تحت تاثیر تیمارها تفاوت معنی داری نشان داد (05/0>P). وزن تولد بره ها و میزان شیرتولیدی در تیمار حاوی 10 درصد پروتیین قابل متابولیسم بیشتر از نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده، افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0>P). غلظت پروتیین کل و آلبومین در میش های تغذیه شده با جیره های پروتیین 10 درصد بیش از نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). استات در مایع شکمبه میش های تغذیه شده با جیره دارای پروتیین در حد نیاز و بدون متیونین محافظت شده بیشترین و در میش های تغذیه شده با جیره دارای 10 درصد پروتیین و بدون متیونین محافظت شده کمترین مقدار بود (05/0>P).

بطور کلی می توان نتیجه گرفت که افزودن متیونین محافظت شده در جیره ی میش های قزل دوقلوآبستن در دوره ی انتقال با بهبود متابولیت های خونی و شکمبه ای سبب افزایش تولید شیر و همچنین عملکرد حیوان می شود. هرچند نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه می باشد..