اثربخشی آموزش های سلامت محور بر سلامت معنوی و عملکرد زنان در خانواده اسلامی-ایرانی

هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی آموزش های سلامت محور بر سلامت معنوی و عملکرد زنان در خانواده اسلامی-ایرانی بود.

روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد وگواه بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به خانه های سلامت شهرداری تهران در فصل بهار است. به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مناطق شهرداری تهران، منطقه 21، از بین نواحی سه گانه سه خانه سلامت و از هر خانه سلامت 40 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. بعد از ثبت نام بر روی کلیه آزمودنی ها، پیش آزمون با استفاده از دو پرسشنامه عملکرد خانواده و سلامت معنوی اجرا شد. سپس آزمودنی ها به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و  10 جلسه آموزش های سلامت به گروه آزمایش داده شد. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه عملکرد خانواده بلوم (1985) و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1982) بوده اند. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از جداول توصیف فراوانی، واریانس، انحراف استاندارد انجام شده و در بخش استنباطی، روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد استفاده قرار گرفت.

در نهایت این نتیجه حاصل شده است که آموزش های سلامت محور بر عملکرد خانواده ها، سلامت معنوی، سلامت مذهبی و سلامت وجودی زنان در خانواده های اسلامی ایرانی موثر است و این متغیرها تفاوت معناداری بین گروه ها ایجاد کرده اند.