مقایسه اثربخشی رفتار درمانی عقلانی هیجانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دیسترس ناشی از بیماری در افراد مبتلاء به دیابت نوع دوم

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رفتار درمانی عقلانی هیجانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دیسترس ناشی از بیماری در افراد مبتلا به دیابت نوع دوم انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون پیگیری بود.از میان کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم زن دارای پرونده در کلینیک پارسیان اسلام شهر در سال 1398 یک نمونه کل 45 نفره با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. دو گروه آزمایشی اول و دوم به ترتیب جلسات 60 دقیقهای رفتار درمانی عقلانی هیجانی گروه کنترل در لیست انتظار ماند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه دیسترس ناشی از بیماری (پولونسکی و همکاران، 2005) در 3 مرحله تکمیل شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار spss24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام گرفت.

یافته ها نشان داد که هر دو مداخله به کار رفته در این پژوهش می توانند به طور معناداری دیسترس ناشی از بیماری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم را بهبود بخشیدند (05/0<p)، با این تفاوت که مداخله رفتار درمانی عقلانی هیجانی تاثیر بیشتری بر دیسترس ناشی از بیماری داشت. به علاوه درمرحله پس آزمون-پیگیری تفاوت معنی دار مشاهده نشد (05/0<p) که بیانگر پایداری تغییرات مداخله است.

بر اساس نتایج این پژوهش، درمان پذیرش و تعهد و رفتار درمانی عقلانی هیجانی، مداخلات موثری در کاهش دیسترس ناشی از بیماری در بیماران مبتلا به دیابت داشتند و به متخصصان بالینی پیشنهاد میشوند.