افزایش سطح پیچیدگی شناختی یادگیرندگان در خواندن و نوشتن از طریق مدل تدریس مبتنی بر عمق دانش

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مدل تدریس مبتنی بر عمق دانش بر سطح پیچیدگی شناختی یادگیرندگان در خواندن و نوشتن بود.

در این پژوهش، از طرح شبه تجربی پیش ‏آزمون، پس‏ آزمون با گروه کنترل و آزمایش استفاده شد. گروه آزمایش از مدل تدریس مبتنی بر عمق دانش، و گروه کنترل  از روش معمول آموزش، استفاده کردند. حجم نمونه این پژوهش شامل 46 نفر از دانش‎آموزان پسر پایه پنجم دبستان در شهر فامنین بود که با روش نمونه ‏گیری تصادفی خوشه ‏ای انتخاب شدند؛ 23 نفر در گروه کنترل و 23 نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند. ابزار اندازه‎گیری، آزمون محقق ساخته پیچیدگی شناختی خواندن و نوشتن نوشتن (بر اساس درس فارسی پایه پنجم) بود. ضریب پایایی آزمون 0.88 محاسبه شد. در این طرح، ابتدا پیش ‏آزمون پیچیدگی شناختی خواندن و نوشتن از هر دو گروه به عمل آمد. تدریس در گروه آزمایش با استفاده از مدل مبتنی بر عمق دانش به مدت 4 ماه انجام شد و دانش ‏آموزان گروه کنترل نیز در این مدت، این دروس را به روش معمول، آموزش دیدند.

یافته ‏ها: 

بعد از اجرای طرح، پس ‏آزمون پیچیدگی شناختی خواندن و نوشتن از هر دو گروه به عمل آمد و نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس ANCOVA نشان داد که تفاوت معنی‏ داری بین دو گروه وجود دارد و این تفاوت، نشان دهنده تاثیر مثبت مدل عمق دانش بر رشد پیچیدگی شناختی یادگیرندگان در خواندن و نوشتن بود.

‏نتیجه‎ گیری: 

برنامه‎ریزان درسی، مولفان کتاب‎های درسی و معلمان از مدل تدریس مبتنی بر عمق دانش می‎توانند جهت افزایش سطح پیچیدگی شناختی یادگیرندگان استفاده کنند.