میزان صید در واحد تلاش صیادی و ترکیب صید ضمنی قایق های ترالر میگو در استان بوشهر (مند و دیر - نخیلو)

این پژوهش باهدف مطالعه تعیین میزان صید در واحد تلاش گونه های هدف و غیرهدف و تعیین ترکیب صید ضمنی در ترال های قایقی مورد استفاده در آب های ساحلی مند و دیر - نخیلو در استان بوشهر صورت پذیرفت. عملیات میدانی در طی سال های 1399 (13 مرداد تا 15 بهمن) و 1400 (11 فروردین تا 9 شهریور) انجام شد. در طول تحقیق از قایق صیادی 27 فوت با قدرت موتور 115 اسب بخار استفاده گردید. تور ترال به کار گرفته شده از جنس پلی آمید (PA) بود. عملیات نمونه برداری طی 32 مرحله تورکشی صورت پذیرفت. در طی این مطالعه میزان صید در واحد تلاش، نسبت صید ضمنی به گونه هدف و میزان صید ضمنی محاسبه گردید. بیش ترین درصد فراوانی میگوی Penaeus semisulcatus در منطقه مند در تیرماه 1400 (96/67 درصد)، بیش ترین درصد فراوانی میگوی Metapenaeus affinis در منطقه مند در مردادماه 1400 (21/74 درصد) و بیش ترین درصد فراوانی میگوی Parapenaeopsis stylifera در منطقه مند در تیرماه 1400 (63/75 درصد) ثبت شد. 37 گونه آبزی به عنوان ترکیب صید ضمنی درطی عملیات صیادی مشاهده گردید که گونه های حسون معمولی، کفشک زبان گاوی، خرچنگ آبی، چغوک رشته دار، عروس منقوط، کفشک راست رخ و هامور معمولی به طور دایم در ترکیب صید حضور داشتند. بیش ترین میزان تلاش صیادی میگو در منطقه مند (58 کیلوگرم بر ساعت) و کم ترین میزان آن در منطقه دیر-نخیلو (1 کیلوگرم بر ساعت) مشاهده شد. هم چنین نسبت صید ضمنی به گونه هدف (r) مقدار 2/32 بود و میزان وزن کل صید ضمنی در طول فصل صید مقدار 1478/96 کیلوگرم به دست آمد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر فشار زیاد صیادی روی گونه های تجاری و غیرتجاری در این منطقه می باشد و می تواند در جهت ارزیابی خسارات ناشی از تورهای ترال میگو بر روی ذخایر ماهیان و در مدل های ارزیابی ریسک اکولوژیکی مورد استفاده قرار گیرد. به علاوه، یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد حذف برخی از گونه ها که به صورت دایم در ترکیب صید قرار داشته اند با توجه به جایگاه آن ها در زنجیره غذایی می تواند باعث طولانی تر شدن زنجیره غذایی گردیده و علاوه بر کاهش مقاومت شبکه غذایی زیست بوم، کاهش راندمان اکولوژیکی و بالطبع کاهش برد زیستگاهی گردد.