مقایسه اثربخشی آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل های Gross و Linehan بر سلامت روان مادران کودکان مبتلا به اختلالات هماهنگی حرکتی (DCD)

اختلال هماهنگی حرکتی یک اختلال عصبی مزمن است که از کودکی شروع می شود و در آن، پیام های مغزی به طور دقیق به بدن منتقل نمی شوند و برنامه ریزی حرکات و هماهنگی  تحت تاثیر قرار می گیرد. این اختلالات باعث مشکلاتی می شوند که هم زمان با رشد فرد، بر هیجان، توانایی یادگیری و حافظه او تاثیر منفی می گذارد و نه تنها سبب ناکارآمدی بیماران می شوند، بلکه خانواده های آن ها را نیز به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. لذا این پژوهش باهدف، مقایسه اثربخشی مقایسه اثربخشی آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل های Gross و Linehan بر سلامت روان مادران کودکان مبتلا به اختلالات هماهنگی حرکتی (DCD) انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی حرکتی در مراکز توان بخشی روزانه بهزیستی اصفهان بودند که در 6 ماه دوم سال 1401 به مراکز توان بخشی مراجعه و تشکیل پرونده دادند و از این تعداد، 3 گروه 12 نفری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل های گراس و مدل لینهان) و یک گروه کنترل تقسیم شدند و به پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) در دو مرحله پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری پاسخ دادند. آزمودنی های گروه آزمایش تحت آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس و مدل لینهان به صورت گروهی (در قالب آموزش و مهارت)، به مدت 2 ماه هفته ای 1 جلسه 60 دقیقه ای قرار گرفتند، اما در این مدت به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره دوسویه و سطح معنی داری 05/0< p و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

نتایج بررسی نشان داد، آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس و مدل لینهان بر افسردگی، اضطراب و استرس با سطح معناداری کمتر از 1 درصد موثر است (01/0 ≤p). تفاوت معناداری بین دو شیوه ی درمان آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس و مدل لینهان بر سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی حرکتی وجود نداشت، ولی در مقایسه با گروه کنترل اثربخش بوده است.

آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس و مدل لینهان با توجه به ماهیت آموزش مهارت ها بر سلامت روان مادران موثر بوده است.