تقابل حق بر سلامت با حق بر تجارت آزاد و حق امنیت در حقوق و رویه قضایی بین الملل

دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، حقی بنیادین است که به دلیل تعلق آن به حوزه حقوق رفاهی و اجتماعی، توانایی آن در اقامه دعوی از زمان پیدایش این دسته از حقوق مورد مناقشه قرار گرفته است. ابعاد گسترده حق بر سلامت و جایگاهی که در پیشبرد آرمان های حقوق بشری دارد، به قدری است که هرگونه اهمیت قایل شدنی برای آن به دلیل اهمیتی است که کرامت ذاتی انسان ها دارد. گاه برخی موانعی که بر سر راه توسعه حقوق بین الملل سلامت چه در مرحله قانونگذاری و چه در مرحله ضمانت اجرایی و طرح دعوا وجود دارد، منشا آن وجود تقابل میان حق بر سلامت که از حقوق بشری است، با حق های دیگر می باشد. این نوشتار بر آن است که از وجود تزاحم یا تقابل میان حق بر سلامت با حق هایی همچون حق بر تجارت آزاد و حق بر امنیت پرده بردارد.

این پژوهش به روش اسنادی و کتابخانه ای به جمع آوری داده ها پرداخته و با تحلیل محتوای آرا و تصمیمات مورد رسیدگی، بر آن است که به تقابل مورد ذکر بپردازد.

ملاحظات اخلاقی:

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

این نوشتار درصدد است به این سوال که حقوق بین الملل و رویه مراجع حل و فصل اختلافات بین المللی، چگونه در تعارض و بعضا تقابل میان اصول تجارت آزاد، امنیت و حق بر سلامت، به برقراری تعادل نایل شده است، بپردازد.

حقوق بین الملل مراجع حل و فصل اختلافات بین المللی، حق سلامت را در سلسله مراتب هنجاری نسبت به اصل آزادی تجارت اولی می دانند، اما در موارد تقابل این حق با اصل امنیت، هنوز به یقین نمی توان گفت جامعه جهانی به وحدت نظر درباره ترجیح حق بر سلامت رسیده است.