نقش معیارهای مختلف معماری اکولوژیک در فصول مختلف ساختمان های مسکونی شهر مشهد

بناهایی مسکونی بلندمرتبه در محیط های طبیعی یکی از پدیده های نوظهور در کشورهای مختلف و به ویژه کشورهای درحال توسعه است. ساختمان های مختلف در بستر محیط خود به دلیل عدم سازگاری می توانند آسیب های جبران ناپذیری را وارد نمایند. طراحان و سازندگان بر اساس آموزش های خود و بر پایه اصول حفظ محیط زیست شروع به ساخت بناهایی در جهت توسعه پایدار می کنند، اما معیارهای پایداری در طراحی فقط پاسخگوی برخی از فصول بوده و نمی توانند به طور کامل نسبت به تمامی فصول پاسخ ده باشند. این پژوهش با هدف اثرسنجی معیارهای اکولوژیک در فصول مختلف، سعی دارد نقاط ضعف موجود در طراحی اکولوژیک ساختمان های مسکونی بلندمرتبه را استخراج نماید. روش تحقیق ترکیبی از نوع کیفی در کمی است که در مرحله کیفی با استعانت از دلفی آینده پژوهی با سه فاز طوفان فکری، تحدید و انتخاب و در نهایت با ضریب کندال به تدقیق سازی متغیری نسبت به نمونه های موردی می پردازد. در مرحله کمی پرسش نامه با طیف لیکرت تدوین و در اختیار 384 نفر از بهره برداران در چهار فصل مختلف قرار می گیرد. برای تحلیل از نرم افزارهای جامپ1 و سیگماپلات2 استفاده و در انتها نمودار میانگین حرکتی و همبستگی گرافیکی استخراج می شود. نتایج نشان می دهد که متغیرهای معماری اکولوژیک در دو فصل تابستان و زمستان دارای همبستگی به میزان 0.73 می باشند. بیش ترین همبستگی بین فصل های تابستان و زمستان است و کم ترین بین فصل های بهار و تابستان با مقدار (0.0004) است؛ و طراحان در طراحی های خود به دو فصل توجه نموده اند.