بررسی اثر متقابل ژنوتیپ ×محیط و پایداری عملکرد ژرم پلاسم های عدس (Lens culinaris Medik) با استفاده از مدل AMMI

به منظور ارزیابی پایداری عملکرد اکوتیپ های عدس در استان قزوین، آزمایشی در قالب طرح بلوک های تصادفی در شش تاریخ کاشت (محیط) با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات حفاظت خاک و آب دانشگاه تهران در اراضی دیم کوهین به اجرا درآمد. نتایج تجزیه واریانس مرکب اختلاف معنی داری بین محیط ها، ژنوتیپ ها و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد. تجزیه اثرات اصلی افزایشی و اثرات متقابل ضرب پذیر (AMMI) نشان داد که عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس تحت تاثیر بخش محیطی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط قرار دارد .در تجزیه امی از مجموع مربعات کل 8/55 درصد به وسیله اثرات محیط، 27 درصد به وسیله اثرات ژنوتیپی و 2/17 درصد به وسیله اثر متقابل ژنوتیپ × محیط توجیه شدند. در روش امی ژنوتیپ FILIP 2003-9L با داشتن عملکرد نسبی مطلوب و کمترین برآورد ارزش پایداری (ASV) به عنوان پایدارترین ژنوتیپ و سبز پردیس با بهترین عملکرد و بیشترین برآورد ارزش پایداری به عنوان ناپایدارترین ژنوتیپ معرفی گردیدند. در بررسی بای پلات مدل امی ژنوتیپ FILIP 2003-9L با عملکرد مطلوب و مقدار IPCA1 پایین، پایداری عمومی در کلیه شرایط و ژنوتیپ سبز پردیس با بیشترین IPCA1 ، سازگاری خصوصی خوبی را با کشت پاییزه نشان داد.