پروتکل درمانی اولیگوآمنوره ثانویه در زنان سنین باروری از دیدگاه طب ایرانی و طب رایج

یکی از مشکلات شایع زنان در سنین باروری، قطع یا کاهش غیرطبیعی خونریزی قاعدگی است که موجب عوارض متعدد و کاهش کیفیت زندگی می ‏شود. مطالعه حاضر با هدف ارایه پروتکل درمانی اولیگوآمنوره (آمنوره ثانویه، اولیگومنوره) در چهارچوب مبانی طب ایرانی مبتنی بر شواهد و طب رایج انجام شد.

در این مطالعه جمع آوری اطلاعات به صورت مروری نقلی (narrative review) با بررسی مطالب مربوط به احتباس طمث (قطع یا کاهش قاعدگی) از منابع مختلف پزشکی ایرانی و جستجو در پایگاه های داده pubmed،Web of Science، Google scholar، SID، Iranmedex و Magiran به منظور یافتن شواهد و مستندات، با کلیدواژه های مرتبط انجام شد. در مرحله بعد، بحث‏های متمرکز گروهی با موضوع تبیین و تلفیق انواع اختلالات قاعدگی در طب ایرانی و طب رایج با حضور افراد متخصص و صاحب نظر در حوزه طب ایرانی و زنان و زایمان طی 10 جلسه برگزار شد. در نهایت با اجماع نظر صاحب نظران، درمان تلفیقی با تاکید بر شواهد و مستندات بالینی، به صورت پروتکل درمانی ارایه گردید.

اصول درمان اولیگوآمنوره در طب ایرانی شامل: اصلاح سبک زندگی از جمله اصلاح تغذیه، فعالیت فیزیکی، بهداشت روان و خواب، استفاده از داروهای گیاهی و اعمال یداوی (از جمله بادکش و حجامت) می باشد که قابل ادغام با مراحل درمانی برخی از علل این اختلال در طب رایج می باشد.

با توجه به وجود برخی مشکلات در درمان الیگوآمنوره در طب رایج، استفاده از راهکارهای طب سنتی ایرانی در درمان اولیگوآمنوره همراه با پروتکل ‏های طب رایج، می تواند در کنترل و درمان این اختلال کمک‏ کننده باشد.