بررسی اثرات تجویز سیتی کولین و آتورواستاتین بر ظرفیت ترمیمی بخش دیستال عصب سیاتیک قطع شده در شرایط ترمیم عصب با تاخیر

کاهش عملکرد اندام پس از ترمیم تاخیری عصب، نیاز به مداخلات دارویی را برجسته می کند. به این منظور، بسیاری از داروها پس از آسیب عصبی تجویز شده است؛ اما نتایج عملکردی آن ها هنوز رضایت بخش نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تجویز سیتی کولین و آتورواستاتین، در طول دوره تاخیر در ترمیم عصب، بر ظرفیت بازسازی انتهای دیستال عصب سیاتیک قطع شده انجام شد.

عصب سیاتیک موش های صحرایی نر (250 تا 300 گرم) قطع شد و حیوانات سیتی کولین (5= mg/kg, n200)، آتورواستاتین (5= mg/kg, n5)، سیتی کولین + آتورواستاتین و حلال داروها (گروه های کنترل 1 و 2، 5=n) را به صورت داخل صفاقی به مدت 1 ماه دریافت کردند. در گروه شم (5=n)، عصب فقط آشکار شد. بعد از یک ماه، عصب قطع شده با یک آلوگرافت ترمیم شد. چهارده هفته بعد از ترمیم عصب، ارزیابی های ریخت سنجی و میکروسکوپ الکترونی بر روی عصب انجام شد.

در پژوهش حاضر، بهبود شاخص های ساختاری (قطر فیبر، قطر آکسون و ضخامت میلین و...) و فراساختاری (درجه تخریب میلین) بخش دیستال عصب در گروه های سیتی کولین و آتورواستاتین در مقایسه با گروه های کنترل مشاهده شد (01/0>P)؛ همچنین، شاخص های ساختاری و فراساختاری عصب در گروه سیتی کولین + آتورواستاتین بهتر از هریک از گروه های سیتی کولین و آتورواستاتین بود.

نتایج این پژوهش نشان داد که تجویز سیتی کولین و آتورواستاتین منجر به حفظ ظرفیت بازسازی بخش عصب دیستال عصب در شرایط تاخیر در ترمیم عصب می شود.