مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرین هوازی بر بیان ژن نروتروفین4 و عملکرد حرکتی رت های دچار ضایعه نخاعی

هدف از این مطالعه بررسی اثر چهار هفته تمرین منتخب بر عملکرد حرکتی و بیان ژن نروتروفین4 در هیپوکمپ رت های مبتلا به ضایعه نخاعی بود.

این مطالعه که از نوع تجربی است، روی رت های نر بالغ و جوان انجام شد. حیوانات به صورت تصادفی به 6 گروه (کنترل سالم، سالم با پروتکل تمرینی اول، سالم با پروتکل تمرین دوم، ضایعه نخاعی، ضایعه نخاعی با پروتکل تمرینی اول و ضایعه نخاعی با پروتکل تمرینی دوم، هر گروه 7 سر) تقسیم شدند. ابتدا، حیوانات تحت بیهوشی عمومی و آسیب نخاعی قرار گرفتند. پس از دو هفته ریکاوری، رت ها به مدت 4 هفته، دو نوع برنامه تمرین هوازی انجام دادند. پس از انجام تمرین ها، تست حرکتی و تست های مولکولی برای سنجش تغییرات بیان ژن فاکتور نروتروفین4 از هیپوکمپ حیوانات انجام شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات توسط نرم افزار SPSS 20.0 انجام شد. سطح معناداری نیز 05/0 در نظر گرفته شد.

نمرات تست حرکتی در گروه دریافت کننده تمرین در مقایسه با نمرات تست حرکتی گروه آسیب، افزایش معناداری داشت. بیان ژن نروتروفین4 در مدل آسیب نخاعی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، همچنین، بیان این ژن در گروه آسیب نخاعی + تمرین 1 و در گروه آسیب نخاعی + تمرین 2 نسبت به گروه آسیب نخاعی افزایش داشت؛ اما این افزایش بیان بین دو گروه آسیب نخاعی + تمرین تفاوت معناداری را نشان نداد.

پروتکل های تمرینی در این مطالعه علاوه بر ایجاد بهبود حرکتی در حیوانات دچار ضایعه نخاعی، بر بیان ژن نروتروفین4 موثر هستند و می توانند عاملی برای رشد آکسونی و بقای نرونی در بهبودی ضایعه نخاعی باشند