تاثیر کیتوزان و نانوکیتوزان بارگذاری شده در کلینوپتیلولیت بر ساختار بافت شناسی و فعالیت آنزیم پپسین معده در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

مطالعات زیادی در رابطه با اثرات مثبت کامپوزیت های کیتوزان و نانوکیتوزان بارگذاری شده بر روی کلینوپتیلولیت بر عملکرد رشد، فعالیت آنزیم های گوارشی و هیستومورفولوژی روده در گونه های مختلف ماهی موجود می باشد. اما اطلاعاتی در زمینه ارزیابی پتانسیل این کامپوزیت ها بر معده ماهی وجود ندارد.

در مطالعه حاضر، اثرات کامپوزیت های کیتوزان و نانوکیتوزان بارگذاری شده بر روی کلینوپتیلولیت بر ساختار بافت شناسی و فعالیت پپسین در معده ماهی قزل آلای رنگین کمان مدنظر قرار گرفت.

روش ‎کار:

 کامپوزیت های کیتوزان و نانوکیتوزان بارگذاری شده بر روی کلینوپتیلولیت ساخته شدند. سپس 240 قطعه ماهی (حدودا 75/27 گرم) در هشت گروه مختلف با سه تکرار توزیع شدند و پس از دوره 10 روزه آدابتاسیون، با هشت نوع جیره غذایی شامل جیره کنترل (CTR)، کلینوپتیلولیت (T1)، نانوکامپوزیت های کیتوزان (T2, T3, T4) و کامپوزیت های نانوکیتوزان (T5, T6, T7) به مدت 70 روز تغذیه شدند. سپس همه ماهی های هر تانک با عصاره گل میخک (50 میکرولیتر در لیتر) بی هوش شده و نمونه های بافتی برای بررسی فعالیت پپسین (5 = n) و همچنین آزمایشات بافت شناسی (5 = n) اخذ گردید.

بالاترین میزان فعالیت پپسین در گروه های تغذیه شده با کامپوزیت های نانوکیتوزان نشان داده شد (05/0˂P). مطالعات بافت شناسی نیز بیانگر افزایش ارتفاع بافت پوششی، ضخامت طبقه مخاطی و هایپرتروفی سلول های اکسینتیکوپپتیک در ماهی های تغذیه شده با کامپوزیت ها در مقایسه با گروه CTR بود (05/0˂P). ضمنا مصرف کامپوزیت های نانوکیتوزان باعث ایجاد واکنش شدیدتر گرانول های ترشحی به رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف (PAS) گردید.

نتیجه گیری نهایی: 

این نتایج نشان دهنده پتانسیل کامپوزیت های کیتوزان و نانوکیتوزان بارگذاری شده بر روی کلینوپتیلولیت در بهبود ساختار بافت شناسی و فعالیت پپسین در معده ماهی قزل آلای رنگین کمان است که نتیجه نهایی آن بهبود رشد می باشد.