بهینه یابی فرآیند پروتئین هیدرولیزشده از ضایعات میگو Metapenaeus affinis

هرسال، صنعت شیلات تقریبا 106 تن مواد زاید تولید می کند که بیشتر آن یا فرآوری شده و یا به زباله و محصولات کم ارزش مانند خوراک دام تبدیل شده و یا دور ریخته می شود. سخت پوستان مقدار قابل توجهی پلی ساکارید در پوست خود دارند، که می تواند در صنایع غذایی مختلف مورد استفاده قرار گیرد. این مطالعه با هدف بهینه یابی تولید پروتیین هیدرولیزشده از پوست و سر میگوی سفیدسرتیز (Metapenaeus affinis) به روش سطح پاسخ و با استفاده از آنزیم پاپایین انجام شد.

فاکتورهای مورد بررسی جهت رسیدن به بیشترین میزان درجه هیدرولیز، دما (35، 65 و 95 درجه سانتی گراد)، زمان (45، 55 و 65 دقیقه) و نسبت آنزیم به سوبسترا (5/1، 25/2 و 3 درصد) بودند. شرایط هیدرولیزی که بتواند بهترین درجه هیدرولیز را نشان دهد، با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) با طرح مرکب مرکزی (CCD) بهینه شد.

نتایج نشان داد اثر متغیرهای واکنش روی هر یک از پاسخ های آزمایش معنی دار شد (05/0<P). بر اساس نمودارهای سه بعدی روش سطح پاسخ، شرایط عملیاتی بهینه برای بیشینه درجه هیدرولیز پروتیین سر میگو به میزان 44/74 درصد، در زمان 95 دقیقه، دما 51/61 درجه سانتی گراد و غلظت آنزیم 23/2 به دست آمد. همچنین شرایط بهینه برای بیشینه درجه هیدرولیز پروتیین پوست میگو به میزان 53/74 درصد، در زمان 30/75 دقیقه، دمای 39/56 درجه سانتی گراد و غلظت آنزیم 99/2 درصد حاصل گردید.

این مطالعه نشان داد که پوست و سر میگو سرتیز از پروتیین هیدرولیزشده بالایی برخوردار می باشد که می توانند برای مصارف دارویی و انسانی مفید باشند.