تعیین و تدوین استراتژی های توسعه بخش کشاورزی افغانستان با استفاده از تجزیه و تحلیل SWOT، ماتریس SPACE و رویکرد QSPM

اهمیت بخش کشاورزی به عنوان بخش اصلی اقتصاد افغانستان موجب شده است که رشد این بخش همواره به عنوان هدف سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های کلان ملی و بین المللی برای توسعه این کشور باشد. با این وجود، علیرغم حمایت های گسترده ملی و بین المللی این بخش نه تنها نتوانسته از رشد پایدار و قابل توجهی برخوردار گردد، بلکه این کشور را با مشکلاتی از جمله گسترش فقر، کاهش امنیت غذایی، گسترش کشت مواد مخدر رو به رو ساخته است. بنابراین، هدف از این مطالعه تعیین و تدوین استراتژی های جامع و مناسب برای توسعه بخش کشاورزی افغانستان به منظور دستیابی به اهداف اسناد بالادستی توسعه پایدار اقتصادی است. برای این منظور، پس از تعیین چشم انداز و ماموریت های بخش کشاورزی افغانستان، بر اساس روش دلفی و ابزار پرسشنامه و با در نظر گرفتن کلیه مولفه ها و عوامل مختلف محیط های داخلی و خارجی، از چارچوب تحلیلی SWOT برای تعیین استراتژی های مناسب استفاده شده است. در نهایت، جایگاه استراتژیک بخش کشاورزی توسط ماتریس SPACE تعیین گردید و با کاربرد رویکرد QSPM، استراتژی های تعیین شده براساس اهمیت و اولویت مرتب شده اند. نتایج نشان می دهد که استراتژی های محافظه کارانه شامل  تغییر جهت و بازنگری (بررسی سیاست های اجرایی بخش کشاورزی افغانستان) بیش از سایر استراتژی ها ضروری است. این امر بر لزوم تمرکز بر سیاست های حمایتی و ارزیابی و بازنگری سیاست ها و برنامه های اجرایی  به منظور غلبه بر ضعف های گسترده ساختاری و زیرساختی بخش کشاورزی افغانستان با بهره گیری از فرصت های متعددخارجی تاکید دارد.