مطالعه تطبیقی نشانگرهای فراگفتمانی مورد استفاده زبان انگلیسی آموزان ایرانی و چینی

نوشتن یک فعالیت اجتماعی و عامل مهمی در روند سوادآموزی جامعه است. به نظر می رسد زبان آموزان - با فرهنگ ها و زبان مادری مختلف - به دلیل تداخل زبان اول عملکرد متفاوتی در نگارش متون به زبان خارجی نشان می دهند. در دهه های اخیر یکی از معروف ترین مطالعات در زمینه مقایسه استفاده از شاخص های فراگفتمانی در نگارش متون توسط زبان آموزانی بوده است که زبان و فرهنگ مادری آنها متفاوت از زبان دوم است. این پژوهش ، انشاهای اغنایی نوشته شده توسط دانشجویان زبان انگلیسی با ملیت ایرانی و چینی را با هم مقایسه نموده است. هدف پژوهشگران بررسی تاثیر زبان اول در استفاده از شاخص های بلاغی در دو محیط فرهنگی متفاوت بود. برای انجام این مطالعه از مدل هایلند که دارای شاخص های مرحله ای، تغییر موضوع، ارجاعی درون متنی، ارجاعی برون متنی، و نشانگرهای اطلاعاتی می باشد ، سود جسته شد. بدین منظور، 40 انشاء نوشته شده توسط دانشجویان فارسی زبان و 40 انشاء نوشته شده توسط دانشجویان چینی زبان به صورت غیر تصادفی انتخاب و مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پس از کاربست آزمون مان ویتنی یو - برای مقایسه میانگین استفاده از انواع شاخص های فراگفتمانی - یافته ها نشان داد که به جز یک مولفه، در استفاده از سایر شاخص های فراگفتمانی در نگارش متون توسط دانشجویان ایرانی و چینی رشته زبان انگلیسی تفاوت معنی داری وجود دارد. یافته های پژوهش می تواند موجب تعمیق بینش برنامه ریزان درسی زبان های خارجی در رابطه با ادراک تفاوت های بینافرهنگی در نگارش و استفاده از روش های موثرتر برای تعدیل این تفاوت ها گردد.