اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر انعطاف-پذیری، آگاهی از مسئولیت خویشتن و تعهد حرفه ای دانشجویان دندان پزشکی اراک در ارتباط با بیماران

مهارت های ارتباطی از جمله مهارت های اساسی برای زندگی در عصر حاضر است. پزشکان به دلیل موقعیت شغلی خود باید مهارت کافی در برقراری ارتباط مناسب با بیماران داشته باشند تا از آرامش، رضایت و سلامت بهره مند شوند. هدف این پژوهش تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر انعطاف پذیری، آگاهی از مسیولیت خویشتن و تعهد حرفه ای دانشجویان دندان پزشکی اراک در ارتباط با بیماران است. همچنین طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری وگروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه دولتی علوم پزشکی اراک در سال 1398 بودند  که به روش نمونه گیری دردسترس 24 نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. پس از انتخاب نمونه مورد نظر و انجام پیش آزمون بر روی هر دو گروه  برنامه درمانی راه حل محور، طی 11 جلسه 90 دقیقه ای (هر هفته 2 جلسه) بر روی گروه آزمایش اجرا شد و بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. ابزارهای پژوهش شامل  پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی 20 سوالی (Dennis & Vander Wal, 2010)، و پرسشنامه 16 سوالی مسیولیت پذیری  (Salkovskis, et al., 2000)، و پرسشنامه 15 سیوالی تعهد حرفه ای (Clikeman & Henning, 2000)  بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره و تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون انعطاف پذیری و آگاهی از مسیولیت خویشتن دانشجویان گروه آزمایش و کنترل وجود دارد و در متغیر تعهد حرفه ای تفاوت معناداری وجود ندارد.  بر اساس نتایج می توان گفت، آموزش مهارت های ارتباطی بر انعطاف پذیری و آگاهی از مسیولیت خویشتن دانشجویان تاثیر داشته است؛ بنابراین، روش مداخله ای آموزش مهارت های ارتباطی به علت تقویت توانایی ذهنی در کنترل افکار ناخوشایند و غیرمنعطف، موجب انعطاف پذیری ذهنی و دوری از افکار اتوماتیک وتحریفات شناختی غیرمنطقی در فرد می شود وانجام وظایف دانشجویی- شغلی آن ها را به طور مثبتی تقویت می کند.