مدل سازی تاثیر درختان کنار جاده بر کاهش صدای ترافیک (مطالعه موردی در پارک جنگلی نور)

رشد جمعیت و همچنین افزایش مهاجرت به شهرها در دهه های اخیر منجر به افزایش تراکم جمعیت و همچنین وسعت شهرهای بزرگ شده است. آلودگی صوتی یکی از معضلات زیست محیطی شهرهای بزرگ است که سلامت انسان را از جنبه های مختلف روانی و جسمی به مخاطره می اندازد. متاسفانه این نوع آلودگی کمتر از سایر آلاینده ها مورد توجه قرار گرفته است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی و مدل سازی اثر گونه های درختی، فاصله از منبع صوت، فصل رویش (تابستان و زمستان) و ویژگی های توده شامل میانگین قطر برابر سینه، میانگین ارتفاع توده، سطح مقطع در هکتار و سطح مقطع درختان کل درختان از منبع صدا تا مکان اندازه گیری بر میزان آلودگی صوتی انجام شد. مطالعه حاضر در پارک جنگلی نور انجام شد که در آن 6 ایستگاه شامل 5 توده درختی متفاوت و یک منطقه شاهد برای مطالعه انتخاب شدند. اندازه گیری آلودگی صوتی در هر ایستگاه  با 5 تکرار در فواصل 10، 20، 30، 40، 50، 60، 70، 80، 90، 100 متر از منبع صوت با دو فرکانس 250 و 500 هرتز و در دو فصل زمستان و تابستان انجام شد. بر اساس معیارهای انتخاب مدل، مدل خطی بهترین برازش را برای مدل سازی عوامل محیطی بر میزان آلودگی صوتی نشان داد. بر اساس نتایج، تاثیر فاصله، گونه، فصل، شدت آلودگی صوتی و سطح مقطع کل درختان بر میزان آلودگی صوتی معنی دار شد. فاصله از منبع آلودگی صوتی و سطح مقطع کل درختان رابطه معکوس با میزان آلودگی صوتی نشان دادند. بیشترین آلودگی صوتی مربوط به مناطق شاهد و کمترین آن مربوط به توده های آمیخته لیلکی-توسکا بود. می توان نتیجه گرفت که با طراحی بهینه از طریق جنگل کاری توده های آمیخته بطوریکه گونه ها اشکوبهای مختلفی را پوشش دهند، می توان آلودگی صوتی را به طور موثرتری کاهش داد.