اثر افزودنی های اتیلن گلیکول و دی اتیلن گلیکول بر کیفیت پوشش نیکل بر روی استیل 316 به روش رسوب دهی الکترولیتی

کیفیت پوشش نیکل در فرایند پوشش دهی الکترولیتی شامل میزان براقیت و ضخامت پوشش، به ترکیبات شیمیایی وان و به ویژه نوع و مقدار افزودنی ها وابسته می باشد. در این تحقیق، شرایط وان واتس در حضور اتیلن گلیکول و یا دی اتیلن گلیکول به عنوان افزودنی، بر کیفیت پوشش نیکل بر روی بستر استیل مورد مطالعه قرار گرفته است. جهت بهینه نمودن شرایط، از روش یک متغیر در یک زمان استفاده شد. با استفاده از تصویربرداری توسط گوشی هوشمند و پردازش تصویر در نرم افزار متلب، میزان براقیت پوشش نیکل تعیین شده و ضخامت پوشش توسط دستگاه ضخامت سنج، اندازه گیری شد. در شرایط بهینه 120 گرم بر لیتر دی اتیلن گلیکول و یا 50 گرم بر لیتر اتیلن گلیکول، pH برابر با 5/4، زمان 20 دقیقه، دمای 45 درجه سانتی گراد و چگالی جریان 6 آمپر بر دسی متر مربع، درصد براقیت 94% با ضخامت 18 میکرومتر برای پوشش نیکل بدست آمد. به منظور مطالعه مورفولوژی سطح و آنالیز عناصر پوشش، از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) همراه با طیف بینی پاشندگی انرژی (EDS) استفاده شد. نتایج حاصله، توزیع یکنواخت پوشش نیکل همراه با خلوص 100% بر روی بستر را نشان داد. نتایج طیف سنجی پراش اشعه ایکس (XRD) نیز نشان داد که پوشش نیکل، دارای ساختار بلوری fcc می باشد. نتایج منحنی های پلاریزاسیون حاکی از 83% کاهش سرعت خوردگی استیل با پوشش نیکل در محلول 5/3% وزنی سدیم کلرید در مقایسه با استیل بدون پوشش می باشد.