اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر پیروی از درمان و استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر پیروی از درمان و استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بودند که به مراکز درمانی و متخصصان گوارش شهر بندرعباس در سال 1398 مراجعه کرده بودند. در این پژوهش، 32 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جای دهی شدند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت را طی 5/2 ماه در 10 جلسه 75 دقیقه ای دریافت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس استرس ادراک شده (PSS) و پرسشنامه پیروی از درمان (ATQ) بود. داده ها به شیوه تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرنی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 23 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر شفقت، بر پیروی از درمان و استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر تاثیر معنادار دارد (001/0>p). براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر شفقت با بهره گیری از فنونی مانند افزایش تجربه های مثبت، آموزش ابراز شفقت و شناسایی ارزیابی های غلط می تواند به عنوان یک درمان کارآمد برای افزایش پیروی از درمان و کاهش استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مورد استفاده قرار گیرد.