امنیت غذایی پایدار به کمک آبزی پروری پایدار با استفاده از سامانه های نوین آبزی ‏پروری (قسمت دوم): فرصت ‏ها و چالش ‏های توسعه سامانه‏ های نوین

آبزی ‏پروری راه‏ حلی پایدار برای پاسخ به افزایش تقاضای پروتیین جانوری و امنیت غذایی در جهان است و امروزه، جهت توسعه آن، توجه به رویکرد آبزی ‏پروری پایدار (به لحاظ اقتصادی، اجتماعی و محیط‏زیستی) ضروری است. توسعه سامانه‏ های نوین آبزی ‏پروری طی سال‏ های اخیر گسترش زیادی یافته است و هر کدام از آنها، به نوعی اهداف آبزی ‏پروری پایدار را دنبال می‏‏ کنند. سامانه ‏های نوین آبزی‏پروری، با به حداکثر رساندن بهره‏‏ وری از منابع، کاهش هزینه‏ ها، تولید مناسب از بعد کمی و کیفی و اثرات محیط‏زیستی اندک، حصول آبزی‏پروری پایدار را مقدور می‏سازند. در بین سامانه‏ های معرفی شده تا کنون، سامانه ‏‏‏های بازگردشی، قفس، آکواپونیک، بیوفلاک و پرورش تلفیقی جز سامانه‏ های نویدبخش در تولید آبزیان در جهان شناخته می‏ شوند که می ‏توانند در ایران نیز توسعه زیادی بیابند. در مطالعه مروری حاضر، علاوه ‏بر معرفی و بررسی اهمیت این سامانه ‏ها در آبزی پروری پایدار، به فرصت های حاصل از توسعه این سامانه ها در کشور و چالش های فراروی آن پرداخته می شود.