دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی

دیپلماسی انرژی به عنوان یکی از شاخه های دیپلماسی اقتصادی، اهمیت بسزایی در مدیریت انتقال منابع انرژی دارد، یعنی کشورها با آگاهی از سیاست های انرژی همدیگر می توانند با اتخاذ سیاست و دیپلماسی مناسب، با یکدیگر همکاری کنند. سیوال اصلی پژوهش حاضر این است: چگونه دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران می‏تواند بر ظرفیت ارتقای همکاری در آسیای مرکزی تاثیرگذار باشد؟ فرضیه‏ای که به دنبال این سیوال مطرح می‏شود: با به کارگیری هدفمند و سنجیده‏ دیپلماسی انرژی، ایران می تواند به همکاری و همگرایی منطقه ای و جهانی دست بزند و از این طریق باعث افزایش جذب سرمایه گذاری خارجی در صنعت انرژی شده و علاوه بر آن، با کاهش تهدیدات حوزه‏ی تولید و افزایش سطح تولید و در نتیجه افزایش صادرات انرژی، به امنیت انرژی پایدار در بستر منطقه ای دست پیدا کند. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که تحریم های بین‏المللی علیه ایران و انزوای این کشور توسط آمریکا  در پیمان‏ها و قراردادهای منطقه ای، به ویژه در حوزه‏ی انرژی، می‏تواند آثار منفی در روابط این کشور با آسیای مرکزی و نیز قدرت‏های منطقه ای و بانفوذ (چین، روسیه، ترکیه) داشته باشد. پژوهش حاضر، روش توصیفی تحلیلی را به عنوان روش تحقیق خود برگزیده و داده‏ها و اطلاعات را به روش کتابخانه‏ای و به طریق فیش‏برداری جمع‏آوری کرده است.