چیستی «راهبرد مقاومت» در اندیشه مقام معظم رهبری و تحلیل مبانی عقلی آن از منظر فقه سیاسی

مقاومت، آموزه ای الزامی در تنظیم و مدیریت نحوه مواجهه با غیر مسلمانانی است که خوی استکباری و استعماری شان مستلزم ظلم و سلطه گری و دشمنی با اسلام و مسلمانان و دولت اسلامی است و علی رغم انعکاس مبانی آن در محافل علمی، هم چنان به عنوان یک ‎راهبرد در عرصه مواجهات بین المللی با دول غیر اسلامی مستکبر و مستعمر، مساله‎ای است که نیازمند کاویدن تا مرحله پاسخی درخور است. مقاومت به عنوان یک اندیشه و نظریه، اول بار در سال 1398، توسط مقام معظم رهبری در سالگرد رحلت امام خمینی1، در پی رواج اصطلاح «دکترین مقاومت خمینی» در اندیشکده‎های غرب، مطرح و فی‎الجمله مولفه های آن بیان گردید. این تحقیق با هدف تبیین چیستی مقاومت به عنوان راهبرد در عرصه مواجهات بین‎المللی با دول مذکور و مولفه‎های آن در اندیشه معظم‎له و تحلیل مبانی عقلی آن از منظر فقه سیاسی انجام شده و نیل به این مقصد در سایه تتبع در بیانات معظم‎له و دسته‎بندی و جمع بندی آن‎ها با رعایت امانت در انعکاس عین برخی واژگان کلیدی و تحلیل ادراکات عقلی مولفه‎های یافت‎شده میسر است (=روش) و نتیجه آن، ارایه بهترین توصیف از راهبرد مقاومت نزد معظم‎له و تحلیل عقلی آن به عنوان یگانه اصلی است که همواره باید مطمح نظر دولت‎مردان و سیاست‎مداران دولت اسلامی باشد تا الگوریتم و شیوه‎های مواجهه با دول مذکور در راستای محفوظ ماندن این راهبرد و نیل به آن، تنظیم و مدیریت گردد.