مدل سازی نشاط معنوی والدین در ارتباط با خلاقیت با نقش میانجی ویژگی های شخصیتی دختران تیزهوش

در دنیای پیچیده امروز، افراد تیزهوش و خلاق و صاحبان اندیشه های نو و تفکر واگرا، از سرمایه های گران بهاتر درهر جامعه و ملتی هستند. در مطالعات مختلف عوامل متعدد موثر در سلامت روان و محبوبیت نوجوانان تیزهوش بررسی شده است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، مدل سازی نشاط معنوی والدین در ارتباط با خلاقیت با نقش میانجی ویژگی های شخصیتی دختران تیزهوش بود.

روش پژوهش حاضر باتوجه به ماهیت آن از نوع توصیفی تحلیلی بود که در قالب مدل سازی معادلات ساختاری ارایه شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه مدارس سمپاد دخترانه در مناطق شش و سیزده شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 به همراه والدینشان تشکیل دادند که به روش نمونه گیری دردسترس 350 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، آزمون تفکر خلاق تورنس (تورنس، 1966) و پرسش نامه نشاط معنوی افروز (افروز، 1395) و پرسش نامه ویژگی های شخصیتی هگزاکو (دی ورایز و همکاران، 2013) به کار رفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS نسخه 24 و AMOS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معناداری همه آزمون ها 0٫05 بود.

بررسی ضرایب مسیر مستقیم بین مسیرهای مختلف نشان داد، نشاط معنوی بر ویژگی های شخصیتی (0٫018=p، 0٫44=Beta) و ویژگی های شخصیتی بر خلاقیت (0٫047=p، 0٫29=Beta) به طور معناداری اثر مستقیم داشت؛ اما نشاط معنوی بر خلاقیت اثر مستقیم نداشت (0٫188=p، 0٫1=Beta). اثر غیرمستقیم نشاط معنوی بر خلاقیت با نقش میانجی ویژگی های شخصیتی معنادار بود (0٫002=p، 0٫129=Beta). باتوجه به اینکه بیشتر شاخص های برازش در دامنه مجاز بودند، داده های گردآوری شده با مدل پیشنهادی پژوهش تناسب داشت (2٫029=CMIN/df، 0٫956 =GFI، 0٫918 =NFI، 0٫057=RMSEA).

براساس یافته های پژوهش، ویژگی های شخصیتی دانش آموزان تیزهوش واسطه گر روابط میان نشاط معنوی والدین و خلاقیت دانش آموزان است؛ همچنین الگوی روابط ساختاری نشاط معنوی والدین در ارتباط با خلاقیت با نقش میانجی ویژگی های شخصیتی فرزندان تیزهوش از برازش پذیرفتنی برخوردار است.