نقش نظریه بازی ها و هوش مصنوعی در روابط بین الملل

در بین تمامی طیف های رفتاری انسان، شاید سیاست دشوارترین رفتاری است که بتوان آن را به صورت اتوماسیون درآورد. سیاست ذاتا امر پیچیده ای است که پیچیدگی رفتار انسان هم به عنوان یک فرد و هم در ابعاد اجتماعی را منعکس می کند. این پیچیدگی در سطح روابط بین الملل بسیار واقعی تر به نظر می رسد. هوش مصنوعی عرصه ای تاثیرگذار و فراگیر است که دامنه آن تنها به مباحث فنی و مهندسی مربوط نمی شود و حوزه های علوم انسانی و به خصوص صلح و امنیت بین المللی را نیز در بر می گیرد. استفاده از نظریه بازی ها به عنوان بخشی از هوش مصنوعی در حوزه علوم سیاسی و روابط بین الملل در قالب حوزه های مشترکی از قبیل توزیع عادلانه، اقتصاد سیاسی، انتخاب عمومی، چانه زنی جنگ، نظریه سیاست اثباتی و نظریه انتخاب عمومی متمرکز شده است. در هرکدام از این حوزه ها، محققان مدل های تیوری بازی هایی را مطرح کرده اند که در آن مدل بازیکنان اغلب در قالب رای دهندگان، دولت ها، گروه های خاص ذی نفع و سیاستمداران نشان داده می شوند. از این رو، در تحقیق حاضر به بررسی نقش نظریه بازی ها در روابط بین الملل پرداخته خواهد شد.