بررسی وضعیت پیش بینی کننده های رفتار استفاده از ماسک براساس نظریه انگیزش محافظت در شهرکرد

هدف:

 در حال حاضر بیماری کووید-19 در سراسر جهان گسترش یافته و به نظر می رسد رفتارهای پشگیری کننده از بیماری راهکار مناسبی برای کاهش آن است. یکی از این رفتارها، استفاده از ماسک صورت است. این مطالعه با هدف تعیین پیشگویی کننده های استفاده از ماسک با استفاده از نظریه انگیزش محافظت در شهرکرد انجام شد.

روش ها:

 در این مطالعه مقطعی 388 نفر از شهروندان شهرکرد در سال 1400 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار مطالعه پرسش نامه محقق ساخته براساس نظریه انگیزش محافظت بود که به صورت خودگزارش دهی در فضای مجازی تکمیل شد. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد.

یافته ها :

میانگین نمره استفاده از ماسک در افراد مورد مطالعه برابر با 17/46± 66/62 بود. بین سازه های خودکارآمدی درک شده، کارآمدی پاسخ درک شده و پاداش درک شده با رفتار ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (0/001=p). آزمون آنالیز رگرسیون نشان داد سازه های خودکارآمدی درک شده (0/018=p)، کارایی پاسخ درک شده 0/038= p و پاداش درک شده پیش بینی کننده رفتار استفاده از ماسک 0/041=p هستند و مهم ترین پیش بینی کننده رفتار استفاده از ماسک در مطالعه حاضر خودکارآمدی درک شده بود. متغیرهای مورد بررسی 0/38 درصد از رفتار استفاده از ماسک را پیش بینی کردند.

نتیجه گیری:

 نتایج مطالعه از نقش پیشگویی کننده نظریه انگیزش محافظت در رفتار محافظت کننده استفاده از ماسک حمایت می کند. بنابراین در مداخلات ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده از کووید-19، تمرکز بر افزایش و بهبود این عوامل به عنوان یک راهبرد اولویتی پیشنهاد می شود.