مطالعه بهره ایزوتوپی و نیمه عمر شکافت خود به خودی دو ایزوتوپ ابرسنگین (_104^266)Rf و (_104^268)Rff

بازده ایزوتوپی و نیمه عمر شکافت خودبه خودی ایزوتوپ های  (_ 104^266)Rf و (_104^268)Rf هسته ابرسنگین رادرفوردیوم محاسبه و با مقادیر تجربی مقایسه شده است. برای هر جفت پاره های شکافت، احتمال تونل زنی از سد شکافت و ثابت واپاشی با استفاده از روش WKB محاسبه و از مجموع ثابت واپاشی دو پارگی های محتمل، ثابت واپاشی کل و سپس نیمه عمر شکافت خودبه خودی دو ایزوتوپ را به دست آوردیم. برای محاسبه سد شکافت واپاشی از پتانسیل هسته ای مجاورتی به علاوه پتانسیل کولنی استفاده کرده ایم (به علت زوج-زوج بودن دو ایزوتوپ، اسپین هسته ها صفر و بنابراین پتانسیل گریز از مرکز صفر در نظر گرفته شده است). سد پتانسیل شکافت بر حسب عدد جرمی پاره شکافت برای دو ایزوتوپ رسم شده است. معمولآ شکافت خودبه خودی در هسته های ابرسنگین به گونه ای رخ می دهد، که انرژی تحریکی هسته مادر، کم و بنابراین تعداد نوترون های گسیل شده به همراه شکافت کم و قابل صرف نظر کردن می شود. بدین سبب در این روش که به شکافت سرد معروف است معمولآ از گسیل نوترون به همراه شکافت صرفنظر می شود. بهره های ایزوتوپی محاسبه شده برای دو ایزوتوپ (_ 104^266)Rf و (_104^268)Rf برای دو پارگی های محتمل، نشان داده شده است که تولید دو پاره (_52^134)Teو(_52^132)Te به ترتیب برای ایزوتوپ های  (_104^266)Rf و (_104^268)Rf بیشترین بهره را دارند. وجود اختلاف خیلی کم بین مقادیر محاسبه شده و مقادیر اندازه گیری شده نشان دهنده اعتبار و دقت روش مورد استفاده است.