شبیه سازی انسان و جرم انگاری آن در نظام حقوقی ایران و اتحادیه اروپا

پبشرفت فناوری موجب ظهور پدیده هایی نو می گردد که به رغم ارزش و اهمیت رشد فناوری در زندگی بشر ممکن است این امر با چالش هایی مواجه باشد که نیازمند مداخله قانون باشد. شبیه سازی انسان از این دسته پبشرفتها می باشد که نظام مند نمودی یا حتی جرم انگاری آن بدوا نیازمند شناخت آن و چالش های مرتبط با آن است بر این اساس به بررسی این مساله می پردازیم که شبیه سازی انسان و جرم انگاری آن در نظام حقوقی ایران و اتحادیه اروپا از چه جایگاهی برخوردار است؟

این مقاله به شیوه توصیفی- تحلیلی نگارش یافته است.

یافته ها نشان می دهد که شبیه سازی انواع مختلفی از جمله شبیه سازی پژوهشی یا درمانی، شبیه سازی انسانی، حیوانی و گیاهی و شبیه سازی رویانی درمانی تولید مثلی دارد. فناوری شبیه سازی انسان ، چالشهایی را در عرصه های مختلف زندگی دینی ، اخلاقی ، اجتماعی و حقوقی برانگیخته است. از جمله این چالش ها می توان به نقض کرامت انسانی، ودیعه بودن جسم انسان، ابهام در روابط خویشاوندی، ابهام در نفقه و ارث و اختلاط انساب اشاره نمود. در خصوص جرم انگاری شبیه سازی انسان در حوق ایران باید گفت که اگرچه در خصوص حرمت این عمل نظراتی وجود دارد اما قانونگذار فعلا در این زمینه موضع مشخصی ندارد. همچنین در برخی موارد مانند اثر انگشت یکسان افراد که در شبیه سازی ایجاد می شود نیز مشکلات وجود دارد.