اسطوره کاوی فرهنگی یک انیمیشن؛ بارباپاپا عوض می شه

در دهه های اخیر، سینما در حکم یک نوع هنر و آثار سینمایی در حکم آثار هنری، گوی سبقت را از دیگر انواع و آثار هنری ربوده اند و این نقادی نوینی را موجب شده است. برای این منظور، روش ها و رویکرد های خاص ابداع شده، درحالی که، نقد سینما نزد ما همچنان به سان سابق است. در همین دوره در نقد هنر تحول مهمی رخ داده است: دیگر مراد از نقد، نه سره ناسره کردن، بلکه تحلیل است؛ تصور اثر هنری همچون مسیله ای که حل آن علاوه بر فهم معنای اثر به فهم وجهی بنیادی از هستی و حیات هم منجر می شود. این نوشتار از همین راه با استفاده از روش «اسطوره کاوی فرهنگی» در حکم روشی از تبار اسطوره شناسی های نوین که از طرف دنی دو روژمون روشن فکر سوییسی ابداع شده به «تحلیل» انیمیشن «بارباپاپا عوض می شه» پرداخت و بدین نتیجه رسید که بن مایه روان اسطوره شناختی پس پشت آن دگردیسی مداوم است و این نوع از دگردیسی دال بر یک عقده فرهنگی کهن است: در هر جامعه ای که شرایط فرهنگی آن خودآگاه افراد را از انجام فعالیت های دلخواه خویش با هویت راستین خودشان بازمی دارد، ناخودآگاه این افراد آنان را به تغییر هویت یا حداقل تظاهر به آن سوق می دهد.